Een commentaar van Florian Kirner.
De primaries in de VS beginnen eindelijk en het wordt tijd, want: deze ellendige vooroorlogsstrijd over een jaar, deze eindeloze openingstekens van de eeuwige soap genaamd “Democratic Primaries”, werkt echt op de zenuwen van de politieke toeschouwer.
Nu dan, over iets meer dan twee weken, begint de voorverkiezing in Iowa. Het zal worden gevolgd door New Hampshire, Nevada en South Carolina – en dan zijn we al aangekomen bij de “Super Tuesday”, die waarschijnlijk een voorlopige beslissing zal brengen.
Wat is de huidige gevechtssituatie? Ten eerste is het veld van de kandidaten duidelijk uitgedund. En het waren zogenaamde “gematigde” Democraten die moesten opgeven, zoals Corey Booker of Julian Castro. Mensen die in het Obama-tijdperk waren gekomen om te functioneren en zich te profileren en nu vonden dat de glorie van die tijd lang niet zo helder was als ze hadden gehoopt.
De voormalige Vice President Joe Biden kan tenminste nog bijten van zijn Obama-rol. Zijn voorsprong in de peilingen is aan het smelten. Veel verrassender is echter hoe hardnekkig Old Joe zich heeft vastgehouden. Een man die altijd aan de kant van de grote bedrijven heeft gestaan, een trouwe dienaar van de creditcardindustrie, de oorlogslobby en de particuliere gevangenisindustrie, een man die regelmatig in verlegenheid wordt gebracht bij publieke optredens en de toon aanneemt – deze Joe Biden blijft de peilingen leiden.
Het belangrijkste argument voor Biden, dat vooral onder oudere en Afrikaans-Amerikaanse primaire kiezers lijkt te worden getrokken, is zijn zogenaamd uitstekende “verkiesbaarheid”. Ik geef toe: deze beoordeling is mij een compleet raadsel. Het lijkt me vrij duidelijk dat de domme Biden zonder slag of stoot naar beneden zou gaan tegen Trump. Wie er zo zwak uitziet in debatten die door de moderatoren op maat van hem zijn gemaakt, zal niet op de snelle troefkaart trappen.
Trump biedt meer aanvalsmogelijkheden dan ooit tevoren – en dan bedoel ik niet de domme verdachtmakingsprocedure die in democratieën zo onhandig is dat men achterdochtig moet worden. Waarom gaat deze beschuldiging nooit over de financiën van Trump, over zijn schijnbare corruptie? Waarom hebben de democraten de mogelijkheid geboden om de belastingaangiften van Trump van de afgelopen jaren in de rechtbank openbaar te maken? Zijn er vuile geheimen in de financiën van Trump die zelfs hoge Democraten beïnvloeden?
Men weet het niet, maar de beet van de democratische leiders in de corruptie van Trump is meer dan opvallend.
Ook het andere, nog grotere doelwit dat Trump biedt, blijft meestal ongebruikt bij de Democraten. Dit zou het buitenlands beleid zijn – of beter: het oorlogsbeleid! Trump kwam naar voren als een scherpe criticus van de interventieoorlogen, beloofde de terugtrekking van de troepen uit Irak en een einde aan het eeuwige Amerikaanse imperialisme.
En nu? Nu heeft hij het budget van het Pentagon drastisch verhoogd, als een wilde in het Midden-Oosten geëscaleerd en de troepencontingenten daar verhoogd. Stom alleen voor de Democraten: ze hebben met een grote meerderheid ingestemd met de verhoging van de oorlogsbegroting, dus ook de Irak-oorlog en elke andere Amerikaanse interventie van de afgelopen jaren – daar wordt het dan moeilijk om Troef te bekritiseren, dus men laat het weg of vraagt zich af.
Terug naar de eerste verkiezingen: er zijn nog steeds twee kandidaten in de race, die duidelijk het oorlogsbeleid van elke partij afwijzen. Tulsi Gabbard en Bernie Sanders. Tulsi Gabbard is nu een echte haatfiguur voor het democratische partijbestuur. Ze had immers tijdens de laatste voorverkiezingen haar post in het bestuur van de partij uit protest vrijgemaakt en zich aangesloten bij de Sanders-campagne, die haar door haar systematische discriminatie op de barricades had gedreven.
Tulsi, wiens kandidatuur alleen buitenstaanderskansen heeft, wordt nu al maandenlang met de slechtst denkbare methoden aangevallen. Ze wordt geportretteerd als een agent van Rusland en als een marionet van de Syrische dictator Assad wordt ze ofwel genegeerd ofwel belasterd op CNN of MSNBC. Alleen Fox News laat haar toe om regelmatig te spreken.
De andere anti-oorlogskandidaat is Bernie Sanders. Hij heeft zijn buitenlands beleidsprofiel duidelijk aangescherpt ten opzichte van 2016 en heeft in verband met de Amerikaanse drone-moord op de hoogste Iraanse generaal, Joe Biden in het bijzonder aangevallen voor zijn decennialange steun voor het oorlogsbeleid.
Bernie Sanders heeft ook herhaaldelijk kritiek op de bezettingspolitiek van Israël. Hij beschrijft de Netanyahu-regering als een racist. Het was dus slechts een kwestie van tijd totdat een Twittergroep genaamd “Democraten tegen Antisemitisme” de zaak Sanders oppakte. Sander, die zelf joods is, maar een structureel antisemitisch argument heeft…
Het moet gezegd worden dat deze testballon van de lasterindustrie niet erg ver is gevlogen. Sanders, die in de Holocaust grote delen van zijn familie verloor en wiens vader ooit anti-joodse pogroms naar de VS was gevlucht om het antisemitisme te insinueren, was een rietbrander met een aankondiging.
Dus de volgende kaart werd getrokken: Seksisme! Dat weten we ook. Hillary stelde de kwestie van de “Obama Boys” aan de orde in de voorverkiezingscampagne van 2008, spelend op het racistische stereotype dat alle Afrikaans-Amerikaanse mannen min of meer vrouwenvijandig zijn. In 2016 werd het thema veranderd in de “Bernie Bros”. Daarna was de steun voor Sanders bijna uitsluitend mannelijk en Bernie zelf seksistisch.
Beide zijn nu moeilijk te onderhouden. Sanders heeft tientallen jaren ondubbelzinnige steun voor gelijke rechten voor vrouwen en zijn campagne is doorspekt met sterke vrouwen zoals Nina Turner, Alexandria Occasio-Cortez, Ilhan Omar en anderen. Maar laten we eerlijk zijn: Leugens leven niet op hun waarheidsgetrouwheid. Ze leven van herhaling.
De oude lastercampagne werd onmiddellijk heruitgegeven door een directe concurrent in de voorverkiezing. Namelijk door Elisabeth Warren, momenteel derde in de peilingen. Ze lijkt steeds meer het veiligheidsanker te worden van de Obama-mensen, die zeer sceptisch zijn over de vooruitzichten van Joe Biden en Bernie ten koste van alles willen voorkomen. Tweehonderd mensen uit Obama’s omgeving hebben onlangs hun steun aan Warren uitgesproken. Obama zelf heeft zich in achtergrondbesprekingen positief uitgelaten over Warren en ervoor gezorgd dat deze uitspraken de pers bereikten.
Dus Warren beweert nu dat Bernie haar een goed jaar geleden in een privégesprek vertelde dat een vrouw nooit de verkiezingen kon winnen. Dat is nu wel een beetje verrassend. Want er is een 30-jarige video waarin Bernie een groep kinderen vertelt dat een vrouw natuurlijk ook president zou kunnen worden. In 2015 had hij ook Elisabeth Warren gesmeekt zich tegen Hillary Clinton te keren – en pas toen zij weigerde, verklaarde hij zich kandidaat. Bovendien heeft een vrouw met Hillary Clinton de laatste verkiezingen technisch gezien misschien verloren, maar ze won toch drie miljoen stemmen meer dan Trump.
Kortom, Warren liegt. En aangezien er naast haarzelf slechts enkele van haar medewerkers zijn die Warren’s verklaring bevestigen, maar die niet aanwezig waren op de vergadering, is de manoeuvre vrij transparant. Tulsi Gabbard sprong overigens op Sanders in en deed verslag van een gesprek met Sanders waarin ze hem had verteld over haar kandidatuur. Het was zeer ondersteunend en ondersteunend geweest, zoals altijd…
Het is waarschijnlijk een daad van wanhoop, want Sanders heeft Warren ronduit in de peilingen laten staan en heeft zijn positie als groeiende kracht achter Joe Biden steeds verder uitgebreid. In de eerste twee primaire staten, Iowa en New Hamphire, ligt Sanders zelfs voorop en een dubbele overwinning daar zou hem naar de top kunnen katapulteren.
En dan is er nog het geld. Biden verzamelt zijn campagnegeld bij de rijken en superrijken op de ouderwetse manier, en met 24 miljoen vorig kwartaal stond hij op de tweede plaats onder de kandidaten. Sanders, die alleen afhankelijk is van kleine donateurs, presteerde echter sensationeel beter dan alle anderen en haalde 34,5 miljoen dollar op! Deze kwamen voor meer dan 5 miljoen individuele mensen. Hun donaties bedroegen gemiddeld slechts 18 dollar.
En ja, dan zijn er nog de mediafavorieten Ami Klobuchar en Pete Buttegieg die op het podium van het debat rondspringen. Andrew Yang, die het onvoorwaardelijke basisinkomen bevordert, en de dappere Tulsi Gabbard zijn uit het debat van gisteren verbannen dankzij nogal dubieuze regels over wie er mag deelnemen.
Dan is er nog het duo van miljardairs, Tom Steyer en Michael Bloomberg. Ze pompen veel meer geld in de mediamarkt voor reclamespots dan alle andere kandidaten bij elkaar en proberen dus heel onhandig positieve berichtgeving en dus de verkiezing te kopen.
Kortom, deze vreemde selectieprocedure is ook dit jaar weer geen bijzonder opbouwend spektakel en een viering van de democratie. Het wordt bedrogen en geduwd, belasterd, omgekocht en gelogen zoals altijd in dit voorverkiezingscircus.
Maar: het establishment wordt nerveus, want het kan zijn dat de kiezers deze keer het script van de media en de partijstrategen niet zullen volgen.
Over twee weken wordt het serieus.
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.
+++
Beeldreferentie: xphi / Shutterstock+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over de ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)