De restrictieve coronamaatregelen zijn het zichtbare teken van een ziek politiek systeem.
Een standpunt van Céline von Knobelsdorff.
In 2017 het non-fictie boek “Intuïtie voor Rationalisten. Mehr Wissen für Mutige”, waarmee de auteur en psychologisch adviseur Céline von Knobelsdorff voor het eerst op het belang van onze authenticiteit wees. Dit geldt natuurlijk des te meer in deze tijden van onvoorspelbare veranderingen. Niet alleen ons persoonlijk leven en onze gezondheid, maar ook het voortbestaan van onze kinderen en het voortbestaan van onze aarde hangen af van de mate waarin we in staat zijn geweest om heelheid en innerlijke samenhang in onszelf te realiseren. Integriteit, een sterke innerlijke schietloodlijn en een duidelijk uitgelijnd levenskompas zijn onze krachtige instrumenten in de omgang met het collectieve narcisme dat zich vandaag de dag in ongekende mate manifesteert. De auteur onthult dat gedrag zoals het verlangen naar onbeperkte controle overeenkomt met het symptoombeeld van narcisme.
Soms denken ze in zichzelf dat men niet eerder wist dat het schakels in een keten konden zijn. Waarom het verhaal van de “Lord of the Rings” mij sinds eind vorig jaar steeds weer boeit, wordt mij nu onthuld, met het oog op de huidige omwentelingen in ons land – en daarbuiten.
“Eén ring om ze allemaal te regeren, ze allemaal te vinden, ze in de duisternis te gooien en ze voor altijd te binden.”
Toegegeven, ik heb een paar dagen geworsteld om parallellen te trekken tussen de fantastische scenario’s van J.R.R. Tolkien en de huidige omwentelingen, maar een andere en angstaanjagende echte parallel kwam naar me toe toen ik de enorme impact op onze menselijke psyche als een gemene deler beschouwde:
Alles wat er op dit moment met ons gebeurt, en alles wat probeert de wielen van ons dwalende systeem – en ook van anderen – in beweging te houden, komt overeen met mechanismen die kunnen worden ervaren tussen narcistisch gestoorde individuen, groepen van individuen en hun slachtoffers.
Ik heb het over narcisten en narcistische systemen in het volgende, omdat de invloed van een individu of een collectieve groep op onze psyche en ons leven net zo verwoestend is. Het leren begrijpen van narcisme is een voorwaarde om de complexiteit en de mechanismen ervan zowel fundamenteel als permanent in hanteerbare paden te leiden.
Doel: De Ring van de Macht
Een narcist heeft altijd gelijk, onder alle omstandigheden, met alle middelen, ongeacht het verlies.
De vlag van de waarheid wappert altijd in zijn richting – niemand hoeft het te begrijpen of te begrijpen. En het is precies op deze manier dat hij, in een dynamische mengeling van fascinatie en ongeloof, de aandacht en (levens)energie van zowel degenen die al tot zijn entourage behoren als van al degenen die dat potentieel zouden kunnen worden, bindt. Hij kent de sleutels tot de verlangens van zijn tegenhangers, en hij brengt ze vakkundig in beweging op een gemeenschappelijk punt: het uitoefenen van invloed.
Hij deelt zijn macht niet (vrijwillig) en als hij de ring om strategische redenen nodig heeft met andere hoofdrolspelers, zullen ze elkaar er altijd aan herinneren dat iedereen alleen van de macht zal profiteren als ze zich aan de narcistische definitie van macht onderwerpen. Narcisme bepaalt de regels, de inhoud, de procedure.
Aandrijving: Volledige controle
Een narcist probeert alomtegenwoordig te zijn, altijd en overal, hij is een controlefreak. Hij besteedt graag veel tijd aan het ontwikkelen van controlemechanismen. Als hij op korte termijn of al over een langere periode neigingen tot controleverlies, verzet of ontmaskering in zijn invloedssfeer waarneemt – en daar heeft hij speciale antennes voor – is hij niet bang om zelfs maar een duidelijk inconsequente – op leugens gebaseerde – koers nog schriller na te streven.
Zo kan hij de tegenwind nog meer integreren in zijn eigen beheersbare netwerk, want uiteindelijk ga je er weer mee om in plaats van je primair en resoluut aan je eigen koers te wijden. In ieder geval wint een narcist tijd voor zijn machtsherstel als zijn tegenstanders bij zijn zaken betrokken zijn en dus door hem worden bezet.
Zijn omgeving in beroering brengen is een heel typisch narcistisch trucje, waarbij hij tot op zekere hoogte compliance wil bereiken.
Maar bovenal dient het hem om zijn geconstrueerde geloofwaardigheid en positie als gids en oplosser achter het spektakel, waarbij hij zoveel mogelijk mensen betrekt, te herdefiniëren, uit te breiden en te consolideren.
Gereedschap: bindende volgelingen en middelen
Naast mogelijke machtsallianties heeft een narcist ook anderen nodig, want een vuur heeft hout nodig. Hij geeft mensen nooit een eerlijk gevoel van herkenning of waardering; in zekere zin zijn ze het materiaal van zijn kracht. Om nodig te zijn, om belangrijk te zijn, om een verschil te maken – hij weet maar al te goed wat het menselijke ego kan verblinden, en hij kan dit lied in bijna oneindige variaties op zijn fluit warmlopen om de rattenstaart van zijn dienende geesten permanent te verlengen.
De narcist zoekt daarom met een zeer fijne neus naar mensen wier eigenwaarde – net als die van hem – op zichzelf instabiel is, beslissend afhankelijk is van de aanmoediging van de omgeving en erdoor beheerst kan worden. Hij houdt ervan om trage geesten te voorzien van allerlei handige afleidingen, dus in het geval van een opstand behoren ze tot zijn meest trouwe volgelingen – omdat ze hem niet in twijfel trekken.
Kenmerken: Vernietiging van het verzet
Een narcist streeft slechts oppervlakkige gemeenschappelijke belangen na en streeft over het algemeen gezochte doelen na. Doen alsof dient alleen maar om een aanhang te krijgen. Hij zal alleen transparant zijn over zijn doelen en procedures voor zover hij zeker is van de motivatie van zijn medestrijders, zonder dat ze te autonoom worden. Als er in dit opzicht een eigen dynamiek dreigt te ontstaan die haar superioriteit zou kunnen verzwakken, kan een onevenredige, onsamenhangende enscenering van de gebeurtenissen worden verwacht, die haar in staat zal stellen de aandacht weer op zichzelf te vestigen. Hij genereert hieruit snel nieuwe taken, ook zonder begrijpelijk doelbewustzijn, om de energiekraan dicht te draaien naar onafhankelijke ontwikkelingstendensen in zijn invloedssfeer.
Als de betrokken persoon of personen op de grieven willen wijzen, zich willen bevrijden van hun lakeirol en zich verder willen ontwikkelen – en dat gebeurt vroeg of laat heel betrouwbaar – zullen ze geconfronteerd worden met een onvoorspelbare golf van berispingen. Op deze manier onderwijst de narcist de recalcitrante, niet (meer) conforme geesten.
De tirannie gaat door tot de opstand, elke poging om hem te ontmaskeren als een onbetrouwbare autoriteit, wordt ofwel in de steek gelaten, wat neerkomt op de vernietiging van zijn eigen vrije wil, ofwel tot de paden scheiden.
En zelfs een scheiding zal de narcist (willen) controleren. Men wordt gedwongen de wereld van de narcist als enige geldige wereld te erkennen, zich daaraan te onderwerpen, of een eigen nieuwe wereld op te bouwen – onder de bloeiende profetieën natuurlijk, dat men hoe dan ook zal vergaan.
Werk: Uitroeien van individualiteit…
Bij een narcist gaat het vooral om het behoud van zijn zelfbeeld – de inhoud is ondergeschikt. Door bijvoorbeeld betuttelend of begripvol te zijn, wordt de illusie dat hij zich om andere mensen bekommert, aanzienlijk gevoed. Als hij ooit concessies doet, dan zijn dit niet meer dan holle frasen die hij gebruikt om verder te gaan, zoals voorheen. Een narcist zal er alles aan doen om zichzelf onaantastbaar te maken, en ook ongrijpbaar.
Hij weet veel te leren van en over anderen om nog gerichter en fijner te kunnen manoeuvreren met zijn manipulaties.
Een narcist wil in principe geen deel uitmaken van een gemeenschap, hij wil niet delen of communiceren, en zeker niet de belangen van anderen erkennen of integreren.
Mocht hij dat claimen, dan dient dat op dit moment alleen nog maar om mensen te laten geloven dat ze een actief deel van zijn wereld zijn. Als hij deze mensen aan zich heeft gebonden, afhankelijkheden heeft gecreëerd, dan speelt hij achtereenvolgens zijn macht ten volle uit, zonder rekening te houden met verliezen.
Hij leeft van het presenteren van zijn onmisbaarheid in al zijn facetten aan een steeds nieuw “publiek”, het compenseren van het verlies van al diegenen die zijn uitgebrand, die hem hebben blootgelegd of die zijn invloed op tijd hebben verlaten vanwege goede instincten. Een narcist slikt de energie van mensen op – als een zwart gat – die steeds sterker worden, waarbij hij lege schelpen achterlaat en alleen zichzelf voorstelt.
Het opkomen voor zijn eigen waarden en doelen is een onmiddellijke oorlogsverklaring in het rijk van de narcist. Met deze is het tegen hem. Om tegen een narcist te zijn, moet je je ook nog eens bewust op de rand van de mentale, emotionele en op een gegeven moment zelfs fysieke vernietiging laten brengen, of deze strijd op een beslissend punt opgeven en de resterende kracht concentreren om je eigen wereld op te bouwen – zo ver mogelijk weg. Dit vereist echter enkele goed voorbereide, solide, strategische procedures om het verlies aan energie dat wordt veroorzaakt door het binnenhalen van de oorlogstheaters, die de narcisten specifiek voor dit doel in de hand houden, onder controle te houden.
Warmongering kan een welkom scenario zijn voor narcistische systemen. Op deze manier tonen ze een nieuwe concentratie van hun kracht, ze tonen hun bereidheid om het lijden op zich te nemen om te strijden voor schijnbare rechtvaardigheid en waarden. Zij ensceneren deze oorlogen met de bedoeling de versterking van de individuele systemen in hun streven naar zelfvoorziening te verzwakken.
Zijn lindeblad: een hart van ijs
Terwijl Siegfried’s Lindenblatt gemakkelijk te raken was, zijn de zwakke punten van een narcist minder duidelijk gebreid en dus nauwelijks uniek en absoluut. Net zoals het overwinnen van het al te sterke ego decennia geleden – in bepaalde kringen van de persoonlijkheidsontwikkeling – leidde tot de valse veronderstelling dat we dit bereiken als we het voortdurend slecht verwoorden of zonder dank in de kelder van ons zelf verbannen om betere mensen te worden, zo verkrijgt men alleen een voordeel ten opzichte van een narcist door hem en zijn systeem zorgvuldig, diep en in wezen rustig te observeren, te begrijpen en te gebruiken. Dit omvat allereerst het blootstellen van hem of haar zonder dit weg te geven.
Hier zijn enkele duidelijke identificatie- en nuttige gedragsaanwijzingen:
Omdat alles bij de narcist gebaseerd is op gecompenseerde minderwaardigheidsgevoelens, een vals zelfvertrouwen, ontmaskert hij zichzelf – steeds weer – door weinig of geen echte (hart)vreugde te tonen voor de successen van anderen. Integendeel. Hij vernedert anderen in elke ontkieming van persoonlijke, professionele groei. En wat hij ten koste van alles moet vermijden is autarkie.
Daarom is een van zijn belangrijkste inspanningen om altijd nieuwe, goed gecamoufleerde manieren te vinden om anderen van hem afhankelijk te maken, om ze voor zichzelf te betrekken, zelfs onder het voorwendsel dat ze onmisbaar zijn, of om ze op een andere manier te betoveren. Wie de aard van een narcist direct in de ogen heeft gekeken, zij het met grote innerlijke schrik, heeft maar één kans, namelijk om hem met zijn eigen wapens te verslaan:
Men moet zijn kennis van zijn ware doen en laten voor zichzelf houden tot een beslissend punt en zijn bedoelingen camoufleren. Hiervoor is het een goed idee om ook verschillende evenementenlocaties zo te bevorderen dat de aandacht van de narcist zich begint te verspreiden. De meest effectieve valkuilen in het zich losmaken van een narcistisch systeem zijn dat het de intelligentie, inventiviteit, integriteit en innerlijke, emotionele kracht van anderen onderschat. Mensen die een samenhangende eenheid in zichzelf vormen, zijn in staat om de dreigende wraak- en vernietigingscampagnes van een narcist als een rots in de branding te overleven.
Degenen die duidelijk worden onderschat of zelfs onderschat door een narcist worden daarom niet beschermd tegen zijn vijandigheid. Wie niet pareren of niet in staat is om voortdurend zijn nut als toegevoegde waarde te bewijzen, verliest de gunst van een narcist en wordt zelfs zonder directe weerstand iets dat een narcist tot een schande degradeert. Het vasthouden van een dergelijke positie kan een zeer nuttig hulpmiddel zijn, een perfect camouflageverscherm waaronder de kracht van een gerichte doorbraak kan worden voorbereid. Het gebrek aan empathie van de narcist laat hem niet toe om zo snel waar te nemen dat achter het slachtoffer van zijn systeem een tegenstander wordt gemobiliseerd die hem ernstig bedreigt.
Een narcist uit de houding van een slachtoffer of een volgeling – met het verlangen om uit te breken – in zijn zelfverheerlijking, om de zelfverheerlijking te bevestigen, om hem te laten geloven dat men deel blijft uitmaken van zijn systeem omdat men niet in staat is om een eigen systeem te creëren, dit helpt vaak beslissend om tijd en kracht te winnen voor zichzelf, om precies het tegenovergestelde voor te bereiden. Het is belangrijk om de integratie in het narcistische systeem meer in eigen hand te houden. Dit betekent, net als voorheen, zoveel van wat nodig is om ervoor te zorgen dat geen enkele daling van de prestaties of ander opvallend gedrag de verborgen bedoelingen verraadt en tegelijkertijd de druk voor meer vermijdt.
Soms is het meest essentiële instrument de persoonlijke integriteit. Door zich niet af te splitsen van zijn doelen en waarden en zich te laten splitsen door een groeiende zelftwijfel, door een oprechte levende entiteit te zijn met lichte en donkere kanten, rust je mensen uit met de mentale, emotionele, psychische kracht en helderheid om narcistische systemen te overwinnen.
Iedereen die zich van een narcist heeft kunnen losmaken, heeft dat juist daarom gedaan. Tegelijkertijd ontwikkelt het bevrijde leven zich op duurzame wijze door de toename van mindfulness, dankbaarheid, gezonde eigenliefde, compassie, het handhaven van innerlijke en uiterlijke vrede, het behoud van individuele vrijheden en hun natuurlijke grenzen, en een verruimd bewustzijn van menselijke en natuurlijke hulpbronnen.
Het is zeer nuttig om op de hoogte te zijn van mogelijke zwakke punten, zodat de aanval van een narcist precies in deze wonden kan worden gepland. Het is raadzaam om geen massale defensieve houdingen in te stellen, omdat deze alleen maar leiden tot een hernieuwde betrokkenheid bij narcistische manoeuvres en tegelijkertijd een negatief effect hebben op de persoonlijke innerlijke eenheid. Om in stil contact te blijven met zichzelf, zelfs als de weerstand, de correctie, kan verleiden om te vechten over woorden, dit laat de innerlijke stabiliteit verder groeien. Bij elk gewonnen gevecht in deze zin (binnen en buiten) wordt de ongevoeligheid voor de verblinding of de aanvallen van narcistische systemen versterkt.
Het is geenszins raadzaam om de narcist bewust te maken van zijn eigen afscheiding, tegenstrijdigheid of mogelijk lijden, ook al is het bedoeld als hulp bij zelfhulp.
Wie gelooft dat hij een narcist of zo’n systeem kan redden, zal op de meest pijnlijke manier te weten komen dat zo’n constructie niet zal worden gered omdat het door het narcisme getroffen organisme zich veel te veel vastklampt aan zijn constructie van perfectionisme en zijn superieure vermogens, ook al is het maar een façade.
Sleutel: Integriteit, helderheid, moed, wijsheid
Het moet nu duidelijk zijn: Wie probeert het masker van het narcistische systeem af te rukken, met inbegrip van zijn valse beloften en manipulatieve vertoningen, en het ontmaskert als een ongeïnteresseerd mens, die de gemeenschap voor zijn eigen doeleinden manipuleert en tegelijkertijd met tekortkomingen bevlekt, roept een onberekenbare schijnvertoning op:
Opzegging, dwang tot collectief narcistisch handelen, polarisatie, bewaking, verraad, uitsluiting uit het grote collectief, isolement, uithongering van economische takken, uitschakeling van het culturele leven, vervreemding van de sociale interactie, permanente irritatie met psychosociale gevolgen (schade), Het veroorzaken van lange termijn trauma’s – die moeilijk te detecteren zijn – vooral bij kinderen, veranderd gedrag, onstabiele gezondheid, met als gevolg een verhoogde gevoeligheid voor gezondheid en psychische aandoeningen, propaganda voor oplossingen die trouw zijn aan het systeem (bijv. RNA-vaccins, chipimplantaten, ontwikkeling van transhumanisme) …
Onder deze manipulatieve mechanismen, die nog jaren kunnen voortduren, moet worden aangenomen dat voormalige metgezellen van kant veranderen omdat ze bang zijn voor de gruwelen die hen ook bedreigen als ze zichzelf niet ondergeschikt maken, of omdat ze moe zijn in hun pogingen om op een bepaald moment hun integriteit te behouden.
Men scheidt niet zomaar van een narcist en men overwint narcistische systemen niet met transparante actiemiddelen. Vervanging moet worden gepland, voorbereid, beveiligd en vervolgens uitgevoerd met grote zorg en met de kennis van zijn bijzonderheden, zijn zeer fijn gekalibreerde hoeken en de vaak verreikende arm van zijn invloed.
Dit wordt bereikt door personen of groepen van personen die op zichzelf zo gesloten en sterk zijn dat ze onwankelbaar en onrustig genoeg verder kunnen gaan. Het al te voor de hand liggende en transparante – ook al wil het de waarden van eerlijkheid en transparantie dienen – zal niet slagen als het geen deel uitmaakt van de gedefinieerde strategie.
Het tijdelijk bevestigen van het collectieve narcisme en het gericht houden ervan kan bijvoorbeeld nuttig zijn om een beslissende stap voorwaarts te zetten in de echte kwestie zonder dat dit wordt opgemerkt. In ieder geval moet men zich bewust zijn van de vele ogen die narcissen gebruiken om hun systeem te controleren. Elke afleiding zal door hen vroeg of laat worden opgemerkt en vervolgens met hun methoden worden aangepakt.
Absolute helderheid, eenheid en consistentie zijn soms de beslissende sleutels tot het openen van de deuren naar een nieuwe manier – weg van narcistische intriges. Dit zal vrijwel zeker meerdere malen (permanent) en intensief op de proef worden gesteld gedurende het gehele ablatieproces. De kracht die hiervoor nodig is, is immens en nauwelijks mogelijk zonder een overeenkomstig aantal geschikte begeleiders.
Hoe complexer de groep is, hoe grondiger de aandacht moet worden besteed aan de integriteit, om ervoor te zorgen dat de structuur stabiel blijft in zichzelf, zelfs als er storingen of onverwachte complicaties optreden. De verdeeldheid in elk opzicht – met zichzelf en met anderen – speelt een narcistisch systeem in de kaart. Elke zweem van twijfel of afnemende overtuiging, al was het maar vanwege begrijpelijke vermoeidheid, zijn signalen waarvoor een narcist ontvankelijker is dan wie dan ook.
Het zal niet mogelijk zijn om een narcist uit te roeien – niet in onze tijd, aangezien we hem gedurende vele decennia, misschien zelfs eeuwen, in de loop van onze individualisering en egomanie als een donkere schaduw hebben gefokt, en ook onopgeloste – en onopgeloste – trauma’s en hun gevolgen. Narcisme zal altijd een bepaalde reikwijdte moeten hebben, en daarom is het beperken van de kracht een zeer aan te bevelen doel.
Het bereiken van dit in veel narcistische, in elkaar grijpende systemen zal niet alleen de taak zijn van experts, maar van talloze mensen die volhardend genoeg zijn om de verleidingen van deze systemen te weerstaan, ook al hebben ze al lang de indruk dat ze iets in de goede richting doen. Velen van hen mochten hiervan profiteren, maar velen erkenden al voor de uitbraak dat de begunstigden niet meer echt “vrije geesten” waren.
“Eén ring om ze tot slaaf te maken, ze allemaal te vinden, ze in de duisternis te drijven en ze voor eeuwig te binden.”
Tolkiens verhaal “The Lord of the Rings”, gepubliceerd na het einde van een schrikbewind (Engelse versie 1954/55, Duitse vertaling 1969/70), lijkt mij vandaag de dag nauwelijks meer dan hun overlijdensbericht, maar eerder een vermaning dat vrede een hypnotische slaap kan worden als men een gehoorzame volgeling wordt en daardoor valse zekerheden manifesteert.
We kunnen noch als individu, noch als gemeenschap echt afstand nemen van de ramp van het huidige grootschalige, genetwerkte, collectieve narcisme. Om afstand te creëren moet daarom op een andere manier worden gecreëerd. Afstand is een belangrijke hefboom voor het behoud van de centrale uitdaging van persoonlijke integriteit.
Afbakening stelt iedereen in staat om zijn eigen tempo te vinden in de stroomversnellingen van de verandering, om tijd en ruimte te vinden om de immense stroom van informatie en uitspraken te verwerken en te evalueren, en om de veranderlijke, vervreemdende interactie van mensen met voorzichtigheid tegemoet te treden. Met behulp van een gezonde dissociatie kan men aandacht besteden aan zijn persoonlijke gemoedstoestand en gericht blijven op zijn eigen welzijn, om de buitenwereld steun te bieden met stabiele of gestabiliseerde krachtreserves.
Een nieuwe wereld…
… kan pas ontstaan en zich vestigen als we hebben herkend wat het narcisme in deze vorm heeft gecreëerd, wat het in wezen doet ontstaan, wat het voedt en wat zijn vele, misschien nog steeds onschadelijke influxen zijn.
Het kan alleen geleefd worden met een “gereguleerd narcisme” als de nieuwe stichting alles bevat wat het narcisme klein houdt of de voedingsbodem ervan volledig wegneemt.
Wanneer de nieuwe gemeenschap echt heeft geleerd van de manier waarop ze zichzelf in een nieuwe wereld kan transformeren,
- dan zal ze onder andere een constante overmaat aan vergiftiging door narcisme opgeven ten gunste van organische groei;
- dan zal ze verstandig gebruik maken van middelen, dan zullen gevoelens meer te zeggen hebben en zal ons hart op gelijke voet met onze hersenen kunnen deelnemen aan belangrijke beslissingen;
- dan zal er een frequentere verandering zijn van de snelwegen naar de snelweg van het leven, om ons perspectief te verbreden en om snelheid uit de roes van de snelheid te halen,
- dan zal de toewijding aan sociale oorzaken meer gewaardeerd worden en zal het onderwijs niet alleen worden gemeten door het IQ, dan zullen mensen de handen uit de mouwen steken als er iets misgaat en hun vreugde delen zonder bang te zijn om te worden blootgesteld of uitgebuit;
- dan gebruiken we een bewuste pauze op een constructieve manier voor alle gebieden van ons dagelijks leven om de koers die we hebben gevolgd te controleren, in plaats van onszelf te verliezen in de jacht op de toekomst;
- dan krijgt deze wereld op natuurlijke wijze zijn eigen levenskwaliteit terug en hebben we weer een kans om onze rol als tijdelijke verzorgers van de aardse tuin van Eden op een waardige manier uit te voeren.
Dit was een artikel uit Rubikon – Magazin für die kritische Masse.
+++
Noot over de Rubikon-bijdrage: De huidige tekst is voor het eerst gepubliceerd in “Rubikon – Magazin für die kritische Masse”, waarvan onder andere Daniele Ganser en Rainer Mausfeld in de adviesraad actief zijn. Aangezien de publicatie onder een vrije licentie (Creative Commons) plaatsvond, neemt KenFM deze tekst over voor secundair gebruik en wijst er expliciet op dat het Rubicon ook afhankelijk is van donaties en ondersteuning nodig heeft. We hebben veel alternatieve media nodig!
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.
+++
Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd op 30.07.2020 door Rubikon – Magazin für die kritische Masse.
+++
Foto bron: Prazis Images / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)