Een opmerking van Rüdiger Lenz.
Mensen traumatiseren hun medewereld omdat hun innerlijke wereld getraumatiseerd is. Ze creëren chaos in hun innerlijke wereld in hun buitenwereld. Maar wie zijn innerlijke rust vindt, hoeft zijn medewereld niet meer te vernietigen. Zij die vrede vinden, zetten hun pijn om in mededogen voor zichzelf en anderen. – Prof. Franz Ruppert, Trauma-onderzoeker.
Jens Wernicke, oprichter van het tijdschrift Rubikon, publiceerde op 25 november een standpunt over KenFM(1) dat duidelijk maakt welke draak menigeen rijdt en hoe het te temmen. Ik wil er nog een andere toevoeging aan toevoegen, namelijk de vele tijgers die er voortdurend naartoe komen en vragen om de respectieve wereldvisies zo veel mogelijk conform te houden. Dat is nog steeds een veel te onopgemerkt probleem van de verlichting zelf en het heeft meer te maken met de gehoorzaamheid dan velen misschien zouden willen geloven.
Maak je zorgen over al mijn realiteit, want dat ontbreekt zeker in je hersenplank en als je dit niet vult met mijn idee, dan zijn jullie allemaal verloren. Dit is al jaren aan de gang in de beweging en de meest populaire trigger van deze kleine tijgers is bangmakerij, het hameren op vijanden en een denk- en permanente analyse in de doos. Het wordt verteerd in de geesten van degenen tot wie snelle en eenvoudige wereldbeelden komen als geroepen om de innerlijke woede uit te roepen die zij hebben opgebouwd of zich hebben moeten opbouwen over hun gehoorzaamheid aan de verhalen van deze maatschappij. In deze koppelingen zitten nog steeds de meeste mensen binnen de beweging. Nieuwe formaten ontstaan als paddenstoelen om ze tevreden te stellen. Bevrijding van slavernij, van de betreffende klasse of van de mega-machine in het algemeen heeft en doet goed. Maar het probleem met gehoorzaamheid is dieper, veel dieper en heeft zijn eigen antropogene wortel, die we alleen kunnen tekenen als we weten wanneer en waarom het is ontstaan. In dit artikel zal ik deze wortel in meer detail beschrijven met behulp van de term de-inigenization of sapiens. Maar eerst aan gehoorzaamheid en trauma.
De meeste mensen rennen vaak naar een Verlichtingsfilosoof aan het begin van hun Verlichting, wat betekent dat ze zichzelf niet tot de Verlichting helpen door zichzelf te ontwaken. Ze worden voor het eerst door iemand wakker gemaakt, wat voor hen een nadeel blijkt te zijn in de verdere geschiedenis van hun ontwaken, maar het is een volkomen normaal proces. Velen stoppen dan bij de Ontwaakster, nemen vaak de ideologie over, rennen hem of haar achterna, kletsen over alles wat van hem of haar komt en blijven daarbij in gehoorzaamheid en trouw aan het gezag. Het afschudden van de gehoorzaamheid lukt zodra men zijn ware innerlijke terreur ontmoet, het onder ogen ziet en hopelijk verslaat. Zolang gehoorzaamheid wordt gezien als iets om in de oude patronen onder ogen te zien, zal het alleen maar overslaan en een nieuw thuis vinden. Het denken wordt nieuw, maar het patroon blijft bestaan. Het patroon van de droomverbinding met het gedrag van deze persoon. Deze droomverbinding moet door henzelf worden aangepakt, zodat een vrij nieuw denkproces überhaupt ervaren kan worden. Vrij van alle benamingen denken is wat Hannah Arendt vrijheid noemde. De tegenstander hiervan is wat we bedoelen met het begrip beschaving. Daarover later meer.
Jens Wernicke laat dit zien met het voorbeeld van het klimaatdebat, dat ik even absurd vind als hij. Ik heb hier enkele artikelen geschreven over KenFM. Maar de verharding van beide kanten kan me op deze of die manier interpreteren. Dat is precies wat men wil met de verharding van de fronten: ze moeten elkaar bestrijden. Ze moeten elkaar niet benaderen en openstaan voor een feitelijke controle. Precies dat is verankerd in het geloof in autoriteit en gehoorzaamheid aan elkaars fronten. Om het preciezer te zeggen, dat is de betekenis van gehoorzaamheid, namelijk dat je jezelf niet moet volgen, het gezag moet volgen. En dat hoeft niet per se een persoon te zijn, want op school verdampten we het allemaal in onze hersenen. Gehoorzaamheid gaat gepaard met erkenning in de sociale zin van saamhorigheid. Dan is het voor beide zijden niet meer mogelijk om te objectiveren wat er binnen en buiten gebeurt. Propaganda voor een ecologische financiële economie en apocalyptische ketters aan de ene kant en we zijn allemaal onschuldige lammetjes aan de andere kant. De makers van sociale conformiteit, de makers van mensen, weten heel goed dat niets de mens vervelender lijkt dan zijn roddels van gisteren.
Kortom, ze weten dat de vele mensen voor of tegen de klimaatverandering, bijvoorbeeld, zich binnenkort niet meer zullen herinneren wat er is gebeurd – althans voor de overgrote meerderheid zal dit op den duur irrelevant worden, want het in stand houden van het probleembeheer is een van de doelstellingen van de lokale politieke gebeurtenissen. De dichtheid van de problemen moet in stand worden gehouden en zelfs worden geïntensiveerd, zodat de lammeren te moe blijven om te onderzoeken wat en wanneer ze voor ons van nut moeten zijn. Wanneer heeft de lezer ooit iets vergelijkbaars gehoord in de media, waaraan hij of zij zich enthousiast heeft gecommitteerd, namelijk om ofwel in te stemmen met een wetenschappelijke theorie met gif en gal en deze te verdedigen tegen alle tegenstanders, of vice versa en de straat op te gaan voor deze theorie? Omdat het debat van tevoren was opgevat als een politiek debat en men een politiek doel wilde bereiken in plaats van een klimaatdoel. Het zou beter zijn als de schapen zich in de urgentie van hun nieuwe drankjes zouden storten, want dan zouden we een oplossing kunnen voorstellen die ze zouden accepteren, zelfs als de drankjes vol gaten zaten; ze zouden ze met vreugde accepteren en vergif en gal spuwen naar iedereen die hen de gaten liet zien. Dat is het spel van de mensen-makers en hun assistent is onze ziekteverwekker, onze ziekteverwekker. Als ze elkaar hun handwiggen laten zien, dan stappen we in en trekken we het zaad en de vruchten naar ons toe.
De traumasamenleving wil de werkelijkheid niet in haar doelgerichtheid waarnemen, wat ze niet meer kan. De deelnemers kunnen niet zomaar ontsnappen aan hun wil tot gehoorzaamheid. Ze kunnen niet eens zo onafhankelijk worden en de autoriteiten afzweren. Ze geven zich over aan zichzelf in hun eigen droomacties, diep in hun verloren zelf. Dat, en dat is precies waar het doel van overheersing om draait. Je moet geen sterke wil ontwikkelen. Dit is hoe zij menselijk leiderschap begrijpen, dit is hoe zij zich gedragen als mensenmakers. En wat is er beter dan voortdurend en in goede chronologische volgorde nieuwe angstaanjagende patronen, triggers te creëren? Omdat deze triggers het trauma teweegbrengen en elk individu binden aan wat de oorzaak van deze trauma’s is: Vernietigd en gefragmenteerd vermogen om lief te hebben. Kijk om je heen en zie wat er werkelijk gebeurt, buiten je ideologische verhalen om. Vluchtelingen zijn welkom, nationale trots is een Duitse deugd – als u wist hoe gemakkelijk het voor hen is om dat te doen. Alleen als ze dit in je zien, kunnen ze je gewoonweg niet anders dan begeleiden waar ze naartoe willen. Het belangrijkste is dat het gevecht je tegen de andere neemt. En dat lukt steeds beter. Dan is de andere altijd de trigger voor je eigen innerlijke terreur, die je dan comfortabel op de andere kunt projecteren. Sturen is niet moeilijk, het is beangstigend eenvoudig. Voor de meeste mensen is het slechts moeilijk te begrijpen wat ik hier doe, omdat het zelfkennis, mededogen voor zichzelf vereist.
In deze kringloop kunnen de leden van dergelijke sociale ordes alleen maar denken aan vervangende acties. Zelfafhandelaars en zelfdenkers worden bijna overal bestreden. Kijk om je heen. Wie dit ontkent, is blind. Hoe gaan wij, als gemeenschap, niet ieder individu, om met het leven in het algemeen? Hoe zit het met onszelf? Dan rent bijna iedereen weg, voor zichzelf. En ook hier is het trauma de motor van collectief weglopen, van normopathie en van de huidige politieke irrationaliteit door en door. Mensen die andere mensen als zichzelf herkennen, die aan hen dezelfde gevoelens kunnen toeschrijven als aan hen die ze zelf hebben, die dezelfde gevoelens toeschrijven aan elke boom en aan alles wat leeft, staan verbijsterd voor deze bijna enorme massa van gehoorzamen aan zombies.
Ik heb alleen al om deze reden veel dagelijkse doses geschreven, maar mensen zijn veel meer geïnteresseerd in hoe ze hun innerlijke conflict op de boze anderen kunnen projecteren, zodat ze zich in ieder geval een kort moment beter voelen. Ze herkennen de terreur in zichzelf niet, ze weten niets over hun innerlijke gehoorzaamheid, over hun aanbidding van de aanvaller en ze weten niets over het feit dat ze daardoor slechts de ene na de andere autoriteit volgen, en toch gehoorzamen ze altijd alleen de daders, de daders van het kwaad dat hen is voorgegaan.
Wie politici kiest of partijen kiest, doet dat ook. Ze zijn maar in één ding geïnteresseerd en dat is geen geld. Het is een hiërarchie. Ik omhoog – jij omlaag. Dan stroomt het geld in stromen van uw effectenbeurs in hun zakken omdat u gehoorzaamt en zij kunnen heersen over je leven. Stockholm Syndroom licht, ik heb het meerdere malen geschreven. Ze willen allemaal regeren, ongeacht welke partij of ism. Ze zien allemaal de vijand in je zelfbeschikking en ze zijn de echte vijanden van de democratie. Om hen heen, zoals Rainer Mausfeld zo goed weet te brengen, bouwen ze hun rijken en machtsstructuren op, die altijd een totalitair fascisme als doel hebben. Ik zeg het nog eens: ze doen het allemaal zodra ze aan de macht komen. Degenen die willen deelnemen aan de regering moeten bezwijken voor hun trauma. Hij moet zichzelf de-tempatheren en gehoorzamen aan hen die de mensen controleren. Daarvoor kletsen ze met elkaar en leiden zo af van hun verwondingen.
We laten alle antropogene problemen op precies dezelfde manier ontstaan. Met name in intellectuele kringen wordt de grootst mogelijke boog rond deze ene oorzaak geslagen. Waarom? Omdat men in de vervangende actielus zelf een gevangene van zijn trauma’s is. Het is moeilijk om ze te herkennen en de geest van afleiding is in bijna iedereen te sterk. Het doet pijn om daar te kijken en deze hele litanie van vervangende handelingen te herkennen en te transformeren. Het is bijna als 9/11. Men herkent in één klap dat men volledig onder de controle van anderen ronddoolde, maar dacht dat de eigen weg in het leven gevormd was en uit de eigen geest tevoorschijn kwam. Cognitief is dit een nederlaag van zichzelf. Want dit alles in zichzelf herkennen betekent het spektakel herkennen, dat ik dag na dag met mezelf heb georganiseerd. We kunnen alles lezen wat ik tot nu toe heb geschreven en zullen blijven schrijven van de psychoanalyticus Arno Gruen. Ik heb zijn manier van denken psychologisch gebruikt en zijn definities van termen in dit artikel, dus ik ga je hier nu niet te veel bronnen geven. Het is genoeg om een van zijn twee boeken te lezen. Trouwens, Alice Miller is ook een echte aanrader.
Als we naar geostrategie kijken als een wondermiddel voor het eigen denken over de problemen van de wereld, dan is dat alleen maar kijken naar kleur. De ondergrond is daarom niet zichtbaar. En zo maakt iedereen ruzie over wat het systeem ontvangt, over politiek. Ik ben links, je hebt gelijk, je bent libertair, je bent een christen-democraat, enz. Dat ze allemaal ongelijk hebben en in hetzelfde landingsnet zijn beland, dat ze dat niet zien. Omdat hier de innerlijke terreur tegen elkaar uitbarst, wordt er gevochten voor de juiste mening, voor het zoeken naar een vervangend gevoel. Maar dat hun innerlijke patronen een man-maker in de verleiding brengen om ze allemaal te sturen, en altijd in de richtingen die eerder door de man-makers zijn bedacht, hebben ze daar geen idee van, helemaal niets van. De innerlijke structuur van de gehoorzaamheid van de overgrote meerderheid stuurt het systeem. En het is volstrekt irrelevant welke kleur je van jezelf houdt of aan welke kleur je helemaal verslaafd bent. Maar de kleurengroepen vechten tegen elkaar en geloven echt dat hun kleuren het recht hebben om te regeren, zo niet alle andere kleuren zouden zo lelijk zijn. Als men zich in de kleuren heeft gestort, dan worden ze ontleed en versierd met allerlei kronkels en goud. Dan worden liefdeloze bedden gecreëerd, gehoorzame bedden en alleen wie de slogan van de respectievelijke kleuren uit het hoofd kent, mag er slapen. Alle anderen zijn vijandelijke beelden, klaar.
Dat gebeurt en het gebeurt puur volgens hun respectievelijke dogma’s. Het hele brein wordt er naar binnen gerold, zoals in bloem, alleen hier in ideeën en rituelen, zodat men zich kan scheiden en de vijand onmiddellijk kan herkennen. De vijand is degene die er anders over denkt. Het feit dat zij zelf deze andere manier van denken in hun hersenen hebben gefreesd zal nooit meer echt bewust worden van hen. De haakjes van de respectievelijke traumapatronen zorgen ervoor dat eenheid en uitsluiting behouden blijven. Het trauma is de innerlijke meester van je zelf geworden, die we allemaal in staat stellen door ons eigen wegkijken en het onderdrukken van de pijnlijke ervaring om ons op een dwaalspoor te brengen en de ander van onze waanzin te beschuldigen, om het permanent in de ander te projecteren. Het is niet het uitglijden naar de respectieve politieke code. Het, het cijfer, of het nu links of rechts of libertarisch of wat dan ook is, is slechts een vervangende actie, een patroon dat al het substituut biedt waar ik als mens echt naar verlang. En omdat ik me niet door de mens laat aanraken, voel ik het niet meer in mijzelf, kan ik zeggen: ik moet nu op je schieten, of je bent mijn doelwit. Ik kan dat mondeling of met een geweer doen. Het verschil is slechts marginaal. Want de geschiedenis heeft al bewezen dat alle politiek geïnfecteerde mensen die zich inzetten voor de goede schietpartij op elkaar wanneer het commando en de situatie het dwingen. Beter dan in Wij zijn altijd en op elk moment de goede, men kan het niet uitdrukken. De gehoorzaamheid, de trouw aan iets anders dan zichzelf is de ziekte, het kwaad, de ziekteverwekker, de ziekteverwekker, de ziekteverwekker die ons bijna parasitair stuurt. Steeds meer antropologen, biologen en universele historici zeggen dat het de ziekteverwekker van de sapiens is, met wie velen van hen besmet raakten toen zij de landbouw en de domesticatie van zijn dieet uitvonden. Hier is de de-inheemsheid van onze soort begonnen. Als je wilt, een virus dat later het kapitaal, het bezit, de eigendommen, de geldhandel en de scheiding van de wereld in objecten en onderwerpen, in de mijne en de jouwe, in trouw en gehoorzaamheid heeft uitgevonden. Voordien werd de wereld van Sapiens gekenmerkt door betekenisvolheid, van een sterk inlevingsvermogen in alles, in de rivieren en bergen, maar ook in de dieren en hun soort, tot aan de sterren, het firmament. Jij en al het andere, dat was ik op dat moment. Het gevoel was dat van communiceren dat de wereld te pakken heeft. Veel mensen kunnen dit vandaag de dag nog steeds doen en in ieder van hen is dit diep verborgen in de kluis van niet-levende gevoelens en wachtend om herontdekt te worden.
Om het nu expliciet te vermelden: Niemand is er verantwoordelijk voor. Dat is wat we moeten begrijpen. Niemand is verantwoordelijk voor zijn daden als hij dat doet, want hij handelt in onwetendheid over deze misleiding en de uitbuiting van zijn menselijkheid. De verwerking van dit hele patroon, dat ik hier slechts rudimentair en hobbelig probeer te beschrijven, staat pas aan het begin. Alle patronen die erbij horen zijn nog door niemand samengevat. Het is niet mogelijk om in een korter artikel de menselijke ziekteverwekker te extraheren, te begrijpen in zijn context, sinds de desinigenisatie van de sapiens, door een verkeerde wending in hun antropogene geschiedenis. Zijn verklaring zou in boekvorm moeten zijn. De psychologie alleen zal niet in staat zijn om dit menselijke probleem adequaat te verklaren. Alle wetenschappen zijn ontheemde substraten van een wereld die zich van zijn wortels heeft afgescheiden, en dat is heel lang geleden gebeurd. De kwantumfysica lijkt hier een mogelijke boog naar onze wortels voor te bereiden. De mens van vandaag is zo bang voor zijn inheemse aard dat hij menselijke valkuilen hightech noemt in de zin van kernkoppen, biowapens en chemische massavernietigingswapens, en kan alleen die ontwikkelen en ontwikkelen die hun trauma’s het beste kunnen regelen en zich daaraan op scholen aanpassen. Attentie schoolonderwijs! Het zal niet lang meer duren voordat dergelijke stickers zullen worden gedrukt en gedragen als een uitdrukking van spirituele bevrijding van educatieve slavernij en ontmenselijking van de mensen zelf.
Als we geen glimp in deze richting laten opvangen, maar in de verkeerde richting blijven reizen en onszelf blijven prijzen als intellectuele verlichters, zullen we in werkelijkheid alleen maar in de patronen blijven zitten die als hun beste afleiding blijven bestaan. De identificatie van vijanden die moeten worden bestreden tegen onze wereldbeelden. Zelfs een vredesbeweging heeft geen tegengif. Besteed gewoon zelf aandacht aan de verhalen en reportages zonder vijandelijke beelden die verlichting weten en kunnen overbrengen en je zult verbaasd zijn hoe weinig er zijn.
We moeten beginnen te denken als de humanisten. Om door hun sluwheid en verraad heen te kijken zou een compleet nieuwe vorm van verlichting zijn. Een echte Verlichting 2.0. Tot nu toe is de Verlichting verzadigd met rationalisten. Maar de nieuwe vorm van Verlichting heeft extra empathie en transformisten nodig. Want alleen op deze manier kan men überhaupt door het geheel van de human engineering heen kijken, de samenzweringen ervan begrijpen en de patronen ervan blootleggen, niet alleen de mensen. Trauma is de oorzaak van bijna alle antropogene verstoringen op deze planeet en in onszelf. Trauma is echter niet de oorzaak van al het kwaad aan het begin van alle menselijke destructiviteit. De ziekteverwekker is de de-inheemsheid van onze soort zelf, in de richting van wat gewoonlijk een beschaving en dus een beschaafd mens wordt genoemd. De beschaving is een oefenterrein voor de massa’s mensen. Dat is wat het werkelijk is. Het vergroot ziekten en scheidt ons van onze menselijkheid, onze innerlijke kracht, en daarom krijgen we deze veelheid aan beschavingsziekten überhaupt. Al hun voorkeuren zijn de triggers van onze problemen, zowel binnen als buiten.
De traumamaatschappij begon op de dag dat de mens zelf doel, voorwerp en niet langer doel van zichzelf, mens, inheems, was. Vanaf die dag was hij niet langer één met de krachten om hem heen. Vanaf dat moment verdeelde hij hun structuren in vijanden, in grote mogendheden, aan wie hij weer meester werd vanaf de dag dat hij ze tot zijn goden verklaarde en zich tot doel stelde van deze goden die bescherming zochten. Maar dat is een ander verhaal, maar het is ook jouw verhaal. Gezondheid, alle gezondheid is de toestand van een evenwicht van alle systemen in ons wezen. Dat is gezondheid. En dit wordt pas gegeven als we terugkomen op wat we oorspronkelijk waren. Mensen die kunnen leven en hun menselijkheid kunnen ervaren, tussen de mensen onderling. Als deze dag komt, zullen alle ziekten van de beschaving verdwijnen. Ook alle trauma’s, gehoorzaamheid en de strijd om de Euraziatische plaat, die het hoofddoel is van de meest zieke groep mensen, de psychopaten.
Het doel van dit artikel is niet om de inhoud ervan te beschouwen als een oplossing voor onze problemen, maar als een mogelijkheid tot zelfkennis. Dat is zijn doel. De rest komt dan als vanzelf.
+++
Wel
https://kenfm.de/standpunkte—wider-den-gehorsam/
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.
+++
Beeld hint: Benjavisa Ruangvaree Art / Shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven het redactionele standpunt niet weer te geven.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over de ondersteuningsopties vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin Adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1z1PZgZgZK
Kommentare (0)