Corona: succesverhaal van Vietnam

Burgerlijke ongehoorzaamheid in de VS

Een commentaar van Rainer Rupp.

In de afgelopen week had Vietnam een dubbele reden om te vieren. Er was de 45e verjaardag van de overwinning op de Amerikaanse indringers, die het moedige Vietnamese volk met de actieve steun van de Sovjet-Unie in lange jaren van ontbering en opoffering tegen ongelooflijke kosten heeft weten te bereiken. Aan de andere kant kan Vietnam, na een kort maar gedisciplineerd gevecht, de overwinning op het coronavirus vieren. In de periode van 17 april tot 5 mei waren er slechts 3 nieuwe infecties (2 gevallen op 24.04 en 1 geval op 3.05). Vietnam is zo goed als Corona vrij.

Vanaf 6 mei toont het algemene evenwicht van de corona-epidemie aan dat Covid-19, zoals de door het virus veroorzaakte ziekte wordt genoemd, niet noodzakelijkerwijs hoeft te eindigen in een menselijke en economische ramp. In totaal zijn er in Vietnam slechts 271 infecties geweest, waarvan er al 232 zijn hersteld. Er werd geen enkel sterfgeval gemeld, en dit in een ontwikkelingsland met een bevolking van bijna 100 miljoen mensen en een relatief hoge bevolkingsdichtheid van meer dan 300 inwoners per vierkante kilometer. Ter vergelijking: Duitsland heeft met zijn 83 miljoen inwoners gemiddeld 232 inwoners per vierkante kilometer.

Natuurlijk, “experts” over de hele wereld staan nu te popelen om het geheim achter deze klinkende Vietnamese overwinning op Corona te ontdekken. Maar het is al te laat om het Vietnamese recept voor succes in andere landen te kopiëren. Er is te veel tijd verstreken sinds de eerste verschijning van Covid-19. Het virus heeft zich in de meeste landen al te ver verspreid om het Vietnamese succes te kunnen herhalen.

Al eind december 2019 hadden de Chinezen net bericht over een onbekend maar gevaarlijk virus, en lang voordat de Chinezen het epicentrum van Wuhan in quarantaine plaatsten, had de regering in Vietnam haar preventieve noodplannen voor een pandemie uit de lades gehaald en begon ze deze snel en daadkrachtig uit te voeren. Hanoi is daarbij te werk gegaan volgens een strategisch plan, dat voor een groot deel doet denken aan de acties die zijn ondernomen tegen de Amerikaanse bezettingsmacht tijdens de nationale bevrijdingsoorlog. Daarbij werden de dorpen en steden waar “de vijand” zich had verzameld, systematisch omsingeld om hun bewegingsvrijheid in te perken.

Medio januari 2020, toen de gevallen van Corona in het naburige China al een hoge vlucht hadden genomen, stond Hanoi geen rechtstreekse vluchten meer toe van en naar Wuhan, het Chinese “epicentrum” van de epidemie. Een week later, op 23 januari, deden de eerste twee gevallen van besmetting zich voor in Vietnam. Op 30 januari – hoewel er tot dan toe geen nieuwe besmettingen waren bevestigd – sloot Vietnam zijn bijna 1.500 km lange grens met China volledig af, hoewel dit in het buitenland als een overreactie werd bekritiseerd.

Gedurende de hele maand februari waren er minder dan een dozijn bevestigde nieuwe infecties. Dit veranderde de volgende maand abrupt, en op 31 maart beval de regering een algemene, landelijke quarantaine tot 15 april.

Overal waar zich in deze periode gevallen van besmetting in dorpen, steden en stadswijken voordeden, vaardigde de overheid strenge, aanvullende quarantainevoorschriften uit. Zo werd bijvoorbeeld een voorstadsnederzetting met 200.000 inwoners aan de rand van de 8 miljoen inwoners tellende metropool Hanoi op 13 februari drie weken lang volledig afgesloten, terwijl er op dat moment in heel Vietnam slechts tien geïnfecteerde mensen waren. Tegelijkertijd ging de levendige drukte die typisch is voor Vietnam door in de andere districten van Hanoi en in de rest van het land, met uitzondering van de schoolactiviteiten, die al op 30 januari waren gesloten.

Door hun pandemieplan vanaf het begin methodisch en consequent uit te voeren, waren de Vietnamese gezondheidsautoriteiten in staat om elke infectie op te sporen en de infectiebronnen te isoleren en met succes te bestrijden. Hoe anders was het in de meeste westerse landen, waar ze in eerste instantie helemaal niets deden en probeerden de bevolking gerust te stellen door te verwijzen naar de vermeende grote medische zorg en geweldige apparatuur.

In Duitsland bijvoorbeeld bleef het ogenschijnlijk vergeten officiële noodplan voor een pandemie in 2012 voorlopig in de la liggen. Minister van Volksgezondheid Span, was in de eerste twee maanden van het jaar en langer volledig bezet met het positioneren van zichzelf in het interne CDU-gevecht voor het partijvoorzitterschap en de kandidatuur voor de kanselier. Toen hij uiteindelijk op 9 maart zijn verzaking afkondigde, was het al te laat om zich met succes aan Corona te wijden. Op dat moment was het aantal besmettingen al lang boven de kritische massa uitgekomen, zodat het – anders dan in Vietnam – onmogelijk was geworden om de individuele gevallen van besmetting te traceren en te isoleren en specifiek te bestrijden.

Om hun eigen ernstige fouten te corrigeren, hebben de politici van de federale en deelstaatregeringen vervolgens besloten om de brute methode van een landelijke, totale lockdown te gebruiken, waarvan de menselijke, sociale en economische kosten nog niet kunnen worden ingeschat.

Ondertussen, in de regio Azië-Pacific, konden professionele bewakers van de door de VS geleide kapitalistische wereldorde de “communistische” Vietnamezen hun succes in de strijd tegen corona niet misgunnen. Zoals men zou verwachten, proberen ze het succes van de Vietnamese regering in de regionale media te minimaliseren of volledig in twijfel te trekken, met het argument dat men nooit “communisten” moet geloven.

Onderdeel van dit anti-Vietnamese front van verbeenderde Koude Krijgers is Phil Robertson, adjunct-directeur van de Aziatische tak van het door de VS geleide propagandabureau Human Rights Watch, dat beweert een wereldwijde mensenrechtenorganisatie te zijn. Zo probeert Robertson het positieve artikel in de grote Australische krant “Sidney Morning Herald” over het succes van Vietnam te relativeren door te verwijzen naar de vermeende dictatoriale omstandigheden in het land. Maar zelfs de professionele Vietnamcriticus Robertson Robertson, die door de krant werd gepresenteerd “als een frequente criticus van het Vietnamese regime”, moest in het artikel toegeven dat de regering in Hanoi “capabele mensen in het ministerie van Volksgezondheid” heeft. “

Er zijn ook “bekwame deskundigen in het land die met de overheid samenwerken om met het virus om te gaan”. Bovendien stelt de structuur van het politieke systeem in Vietnam “het nationale regime in staat te communiceren met zijn burgers tot op het niveau van dorpen en kleine nederzettingen”. Bovendien erkent Robertson dat de uitvoering van strenge quarantainemaatregelen een rol heeft gespeeld bij het indammen van de verspreiding van het virus, om vervolgens onmiddellijk te klagen dat deze beperkingen soms “te ver zijn gegaan” voor de bevolking. In dit opzicht zou het echter gepaster zijn geweest als Robertson voor de verandering de Verenigde Staten tot doelwit van zijn kritiek had gemaakt, waarbij over de hele linie een mislukking moet worden geconstateerd.

Op 6 mei 2020 waren er 1,26 miljoen geïnfecteerde personen in de VS (+24.572 vergeleken met de dag ervoor), 171.000 herstellingen (+7.000 vergeleken met de dag ervoor) en 74.581 sterfgevallen (+2.557 vergeleken met de dag ervoor). Toen het aantal Amerikaanse Corona-doden vorige week groter was dan het aantal Amerikaanse soldaten dat omkwam in de aanvalsoorlog tegen Vietnam (58.220 Amerikaanse oorlogsslachtoffers), gingen overeenkomstige berichten in de internationale media, die de twee rampen met elkaar vergeleken. De voor de hand liggende vraag hoeveel van de oude Amerikaanse Vietnamese oorlogsveteranen nu onevenredig vertegenwoordigd zijn onder de Corona-doden, is echter niet aan de orde gesteld, hoewel veel van de veteranen nu vooral gevaar lopen door de Corona. Want in Vietnam is de gezondheid van tienduizenden GI’s permanent geruïneerd – bijvoorbeeld door contact met het zeer gevaarlijke “Agent-Orange”-gif, waarvan miljoenen tonnen over Vietnam zijn gespoten als onderdeel van de criminele chemische oorlogsvoering van het Pentagon.

Met momenteel meer dan 74 duizend coronadoden is de VS wereldleider, ver voor China met momenteel 4.633 doden, en dit met een bevolking die vier keer zo groot is, op iets minder dan 1,4 miljard mensen. Zo heeft de Verenigde Staten op macabere wijze onderstreept dat zij een “uitzonderlijke natie” zijn. In feite heeft het machtigste land ter wereld, dat bijna een biljoen dollar uitgeeft aan oorlogen en bewapening, het meest ellendige gezondheidszorgsysteem voor de werkende bevolking van elk ontwikkeld geïndustrialiseerd land. Het hoge percentage van de Amerikaanse bevolking dat om kostenredenen niet door de ziektekostenverzekering wordt gedekt, dat lijdt aan onbehandelde, reeds bestaande aandoeningen als gevolg van de schaarste en de slechte kwaliteit van de openbare gezondheidszorg, en dat slecht eet als gevolg van armoede, kan een gedeeltelijke verklaring zijn voor het feit dat de Amerikaanse bevolking bijzonder hard door Covid-19 wordt getroffen.

Maar er zijn vele andere redenen en gedragingen voor deze allesbehalve wenselijke speciale positie, die volledig tegengesteld zijn aan het succesvolle Vietnam-model op het gebied van virusbestrijding. Er is onder andere het feit dat in de VS:

• heeft niet en handelt niet volgens een strategisch pandemieplan.
• de verantwoordelijke autoriteiten zijn lang, veel te lang inactief gebleven.
• de federale overheid heeft de verantwoordelijkheden eindeloos bepleit en nog steeds betwist met de staatsautoriteiten.
• de met bloed doordrenkte, partijdige geschillen tussen Democraten en Republikeinen verlammen niet alleen het Amerikaanse Congres, maar bemoeilijken ook de samenwerking tussen het Troef Bestuur en het Huis van Afgevaardigden. Bovendien wordt de samenwerking tussen de Trump Administration en de door “Democraten” geregeerde staten vaak geblokkeerd.
•  De zeer heterogene bevolkingsgroepen zijn politiek zeer gepolariseerd en daarom is het moeilijk of onmogelijk om ze te overtuigen van de urgentie van het naleven van de quarantainemaatregelen. Dit heeft weer een aantal redenen:
• Niet zelden worden duistere samenzweringen of eenvoudigweg intimidatie door de heersende machten verdacht van de quarantainemaatregelen.
• Voor veel mensen zijn de maatregelen ongemakkelijk. Vaak worden ze ook niet begrepen en lijken ze daarom overdreven en worden ze daarom afgewezen of tegengewerkt.
• Maar de belangrijkste reden is waarschijnlijk dat de coronamaatregelen in heel veel gevallen het professionele of materiële bestaan van de burgers dreigen te vernietigen. Al voor de Corona-crisis was uit onderzoek gebleken dat 40 procent van de Amerikaanse burgers minder dan 400 dollar aan nest-ei-geld tot hun beschikking had en de onderste 20 procent geen geld in reserve had, afgezien van schulden. Dit kan snel leiden tot wanhopige situaties voor veel mensen. Maar noch de troefkaartregering, noch het Amerikaanse Congres trekt zich daar iets van aan. Samen vertegenwoordigen zij de Amerikaanse regering, en dit is een regering van de rijken voor de rijken.
• In tegenstelling tot banken en grote ondernemingen is Washington dus veel selectiever en veel minder genereus in de verdeling van de staatssteun aan de families van de lagere en middenklasse die in het bijzonder door de Corona worden getroffen. Geen wonder dat hele bevolkingsgroepen nu steeds nerveuzer worden. Vooral omdat sinds het begin van de Corona-crisis meer dan 26 miljoen Amerikanen van de ene op de andere dag hun baan hebben verloren.
• Sinds medio april is de groeiende ontevredenheid in de Amerikaanse samenleving steeds duidelijker geworden in de vorm van publieke protesten die blijk geven van minachting voor de lockdown en quarantainemaatregelen van de overheid. Steeds vaker worden demonstraties voor staatsautoriteiten of regeringszetels begeleid door zwaarbewapende burgermilities die vervolgens oog in oog staan met eenheden van de politie en/of de Nationale Garde die zijn ingehuurd om openbare gebouwen te beschermen.

Uit angst voor een eerste vonk die snel zou kunnen leiden tot een explosie van gewapende civiele onrust in de VS, hebben de politie en het leger nog niet het mandaat gehad om de ongeoorloofde demonstraties met geweld op te breken om een einde te maken aan de quarantaine. Dit gaat waarschijnlijk gepaard met de bijkomende bezorgdheid dat er in een noodsituatie een verbroedering zou kunnen ontstaan tussen de gewapende betogers en de politie en nationale bewakers die in de respectieve staten thuis zijn.

Dat deze bezorgdheid niet kan worden weggenomen, blijkt uit een opmerkelijk incident dat op 1 mei plaatsvond voor het Capitool in Sacramento (de zetel van de staatsregering van Californië). Naast San Francisco en andere steden, verzamelden duizenden demonstranten zich die vrijdag in Sacramento, volgens berichten in de media, om massaal te protesteren tegen de hyperrestrictieve coronabeperkingen die door de Democratische Gouverneur Gavin Newsom werden opgelegd.

Tegenover de demonstranten stonden honderden politieagenten die eruit zagen als angstaanjagende robots in hun zwarte straatgevechtsuitrusting. Diep in verschillende rijen en zwaaiende wapenstokken blokkeerden ze de vreedzame maar chaotische demonstratiemenigte van mannen, vrouwen en kinderen die op weg naar het Capitool zwaaiden. Als ze niet naar voren of naar achteren konden bewegen, leek de situatie op zijn kop te komen. Dat was het moment waarop de voormalige Amerikaanse marinesoldaat Cordie Lee Williams een megafoon pakte en de Californische staatspolitie opriep om “te ontspannen en zich terug te trekken”.

“In het aangezicht van de tirannie, in het aangezicht van de vrijheid, blijf je in je tegenstanderspak staan tegen vreedzame demonstranten?” vroeg Williams. “Of zal je zeggen: ‘Weet je wat, het wordt tijd dat ik opsta voor mijn land. Omdat ik een eed aflegde en zei: “Ik zal mijn land verdedigen tegen alle vijanden, zowel buitenlandse als binnenlandse.”

Williams ging verder met te zeggen, “Je mag dan wel je baan verliezen, maar ik verlies liever mijn baan dan mijn ziel”.

“Wat ga je je kleine jongen of meisje vanavond vertellen? Dat je je gummiknuppel nam en in de schedel van iemand die een moeder was sloeg? Is dat wat een stoere vent doet? Dat is niet wat het Korps Mariniers doet, het gaat om eer, moed en plicht.”

Williams daagde vervolgens direct de integriteit van de commandanten uit: “In het leger hebben we zoiets als een ‘legitiem bevel’. En als je een bestelling krijgt, moet je controleren of die bestelling een legitieme bestelling is of een strontbestelling?

“Als het een verdomd bevel is en hij slaagt niet voor de snuffeltest, dan zeg je ‘Sergeant’, dan zeg je ‘Kolonel’, dan zeg je ‘Generaal’, dan zeg je ‘Gouverneur, dat doe ik niet. Ik heb mijn contract hier niet voor getekend.” Williams maakte een paar meer verzoenende punten in die stijl. Onmiddellijk nadat hij zijn toespraak had beëindigd, trokken de eerste politieagenten zich terug. Anderen volgden. En binnen twee of drie minuten zijn ze allemaal vertrokken, onder het applaus van de demonstranten. Dit moet een koude rilling hebben veroorzaakt bij veel mensen in de hogere echelons van het oligarchische regime in de Verenigde Staten.

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om te publiceren.

+++

Beeldbron: argentozeno_th / shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK