Home
>
Archiv
>
KenFM International
>
Nederlands
>
Verdeel en heers over het leven! Libanon deel 3

Verdeel en heers over het leven! Libanon deel 3

Veröffentlicht am: 5. Dezember 2019 | Anzahl Kommentare: noch keine

Zal Libanon door onbeperkte middelen en gewetenloosheid het volgende Syrië worden?

Een positie van Jochen Mitschka.

Na de verkiezingen van 2018 (1), waarin Hezbollah – een gerucht gaat dat het nu in Duitsland als terroristische organisatie onder druk van de VS en Israël verboden zou worden – als grootste politieke kracht naar voren kwam, groeide de goedkeuring voortdurend. Want corruptie en de vertegenwoordiging van buitenlandse belangen door andere groepen in Libanon is te sterk, terwijl Hezbollah al lang etnische en religieuze verschillen overbrugt met Arabisch anti-Amerikaans nationalisme. Dit heeft van de verzetsbeweging de grootste vijand van de VS en Israël gemaakt. En toen de bevolking van het land enkele weken geleden de straat op ging tegen corruptie (2+3), waardoor de regering gedwongen werd af te treden, manipuleerden buitenlandse troepen deze protesten op een kundige manier, zodat ze nu deels tegen Hezbollah gericht zijn. De vooruitzichten zijn somber.

De vorming van een nieuwe regering die een einde kan maken aan de rellen blijkt uiterst moeilijk te zijn. Het kan enkele maanden duren, net als de vorige keer. En de aftredende premier Hariri, die in principe een marionet van Saoedi-Arabië is, zou de vorming van een nieuwe regering bemoeilijken. De angst voor een nieuwe burgeroorlog neemt toe. Een dergelijke burgeroorlog zou natuurlijk in de eerste plaats in het belang zijn van de VS, Israël en Saoedi-Arabië. Want het zou het land verzwakken, het nog afhankelijker maken en vooral Hezbollah in dienst nemen. Hoe werkt “verdeel en heers” hier?

Het leger, als enige puur gouvernementele ordehandhaver, volgt vaak de bevelen van de VS op en weigert uiteindelijk de belangrijkste wegen van het land vrij te maken van blokkades. Dit nadat zij op 25 november de opdracht van de politieke leiding van het land had gekregen en in eerste instantie ook de indruk had gewekt dat zij deze ten uitvoer wilde leggen.

De blokkades zijn strategisch. De wegen tussen het zuiden van Libanon en de hoofdstad, en de verbindingen met Baalbeck en de hoofdverbinding met Syrië en Damascus worden onderbroken. Deze regio’s worden voornamelijk bewoond door sjiieten, en ze zijn voornamelijk geblokkeerd waar de meerderheid van de bevolking bestaat uit soennitische moslims. Maar ook waar Druze controle kan uitoefenen over de regio. Natuurlijk is er ook de blokkade van de straten van het christelijke deel van het land dat wordt gedomineerd door de christelijke milities of partijen, zoals de “Libanese strijdkrachten”. Maar sommige mensen in Libanon denken dat dit eerder een afleiding is van het hoofddoel van de nu gerichte onrust. Het hoofddoel, dat steeds zichtbaarder wordt, is Hezbollah uit te lokken om de straat op te gaan.

Als Hezbollah dat zou doen, zou het de controle in een zeer korte tijd kunnen overnemen. Dit zou op zijn beurt zeker direct leiden tot een vergadering van de VN-Veiligheidsraad, die dat precies zou veroordelen en zou leiden tot verdere sancties. Het zou het startsein buiten kunnen zijn voor de inzet van buitenlandse troepen, en vooral voor een Israëlische aanval.

Een soortgelijke situatie bestond reeds in 2008 (4). In dat jaar waren er ook maanden van protesten die uiteindelijk uit de hand liepen (5). Zelfs toen al was corruptie een groot probleem waartegen mensen de straat op gingen en dat vervolgens door geïnteresseerde kringen voor andere doeleinden opnieuw werd gedefinieerd. Toen de overheid de veiligheidsleider van de luchthaven van Beiroet verwierp omdat hij naar verluidt tot Hezbollah behoorde, en toen de door de VS gedomineerde veiligheidskrachten het onafhankelijke glasvezelnetwerk van Hezbollah wilden vernietigen, verklaarde de secretaris-generaal van Hezbollah, Hassan Nasrallah, het een oorlogsverklaring. In feite is dit glasvezelnetwerk de ruggengraat van Hezbollah’s militaire organisatie. Zonder dit netwerk, dat de Israëlische geheime diensten naar verluidt meerdere malen zonder resultaat zouden hebben geprobeerd binnen te vallen, zou de coördinatie van de verdediging van het land tegen een Israëlische aanval hopeloos zijn.

Hezbollahstrijders namen vervolgens de controle over verschillende delen van Beiroet over en versloegen zo de toekomstige milities van de beweging. Het leger was neutraal en Hezbollah droeg vervolgens de controle over aan het leger, dat, ondanks de druk van de VS, besloot te werken aan het behoud van het netwerk van Hezbollah. Dit heeft een volledige burgeroorlog op het laatste moment voorkomen.

Wat nauwelijks bekend is, is dat de door de VS bewapende huurlingen zich al in Beiroet hadden verzameld en verborgen om de burgeroorlog af te vuren. Honderden miljoenen dollars waren uitgegeven. Maar de snelle en vastberaden inzet van de Hezbollahstrijders en de neutrale houding van het leger hadden ertoe geleid dat het niet tot de burgeroorlog kwam waarop bepaalde kringen hoopten.

We herinneren ons nog maar eens dat het beleid van “creatieve vernietiging” sinds de toespraak van Condoleeza Rize in Tel Aviv het verklaarde doel van de Amerikaanse buitenlandse politiek in het Midden-Oosten is geweest.

Staatssecretaris Condoleezza Rice zei tijdens een persconferentie:

“Wat we hier zien [de vernietiging van Libanon en de Israëlische aanvallen op Libanon] is in sommige opzichten de geboortepijnen van een nieuw Midden-Oosten, en wat we [de VS] ook doen, we moeten er zeker van zijn dat we werken aan een nieuw Midden-Oosten en niet terugkeren naar het oude” (6). Minister van Buitenlandse Zaken Rice werd onmiddellijk bekritiseerd, zowel in Libanon als internationaal, voor haar verklaringen waarin ze haar onverschilligheid ten aanzien van het lijden van een hele natie zonder onderscheid gebombardeerd door de Israëlische luchtmacht aantoont. (….) Volgens professor Mark Levine “zouden de neoliberale globalizers, de neoconservatieven en uiteindelijk de regering-Bush zich vastklampen aan de notie van creatieve destructie, omdat die het beste het proces beschrijft waarmee ze hun nieuwe wereldorde hopen te vestigen. Levine citeert ook de neoconservatieve filosoof en Bush-adviseur Michael Ledeen die zegt: “Voor de volgelingen van de creatieve vernietiging is de VS een grote revolutionaire kracht wiens essentie creatieve vernietiging is (7)”(8).

Terug naar het jaar 2019. Hezbollah wordt weer uitgedaagd. Men kan het niet vergeven dat het zo succesvol tegen de IS in Syrië heeft gevochten en zo de plannen om Assad samen met Iran en Rusland omver te werpen, heeft gedwarsboomd. Het lijkt er nu op dat ze in Libanon wordt geprovoceerd tot ze eindelijk de straat op gaat. Het doel is dan ook niet om Hezbollah te verslaan in een burgeroorlog. Het is veeleer de bedoeling dat het internationaal wordt gedelegeerd, waardoor de inzet van buitenlandse troepen “om de democratie in Libanon te redden” binnen handbereik komt.

Er woedt momenteel een binnenlandse machtsstrijd in Israël. Benjamin Netanyahu vecht niet alleen voor het ambt van premier, maar ook tegen het voor de rechter brengen van massale beschuldigingen van corruptie. En wat tot nu toe bekend is geworden, is nog maar het begin. Ook Duitsland zal waarschijnlijk opnieuw worden getroffen wanneer het Israëlische Openbaar Ministerie zich concentreert op de gift van een onderzeeër die is omgebouwd tot een kernwapendrager, waardoor Israël nu elke hoofdstad van de wereld kan bedreigen met kernwapens, en de levering van nog meer gesubsidieerde boten (9). In deze situatie zou het een bevrijdende klap voor Netanyahu zijn als hij een aanval op Libanon met de “machtsovername” van Hezbollah zou kunnen rechtvaardigen. En steeds meer mensen in Libanon vrezen het uitbreken van oorlog en burgeroorlog nu het leger weigert op te treden tegen de blokkades van de hoofdwegen van het land.

De ongelooflijke prestatie van “verdeel en heers” is dat de hoofdrolspelers van de deling van het land erin geslaagd zijn om de legitieme demonstraties, die een brug slaan tussen alle etniciteiten en religies, waarmee de situatie begon, om te vormen tot een situatie van vóór de opstand, waarin sektarische verdeeldheid opnieuw de kop opsteekt. Het laat opnieuw zien wat de onbegrensde mogelijkheden van fondsen en geheime diensten kunnen betekenen.

Deze keer is de situatie echter nog explosiever dan in 2008, omdat Iran Saudi-Arabië en Israël gewaarschuwd had om de “Rode Lijn” in Libië niet over te steken. Dit is het op gang brengen van een burgeroorlog die leidt tot de interventie van buitenlandse troepen. Als Israël Libanon deze keer opnieuw zou aanvallen, zou Iran gedwongen kunnen worden om Hezbollah niet alleen met wapens en geld te steunen. En een uitbreiding van het conflict zou dan onvermijdelijk zijn.

Maar misschien is dit precies het doel van de strategen in Washington en Tel Aviv. Omdat het in feite niet Hezbollah is die de vijand is op wie de grootste zorg van de keizerlijke krachten is gericht, maar Iran. Ondanks de onderdrukkende sancties, ondanks de voortdurende bombardementen van Israël in Syrië en ondanks de aanvallen van “terroristen” op verschillende fronten, is Iran erin geslaagd een verzetsas op te bouwen tegen de hegemonische aanspraken van de VS. Iran hielp Irak een einde te maken aan de Amerikaanse bezetting, het verdedigde Irak en Syrië op beslissende wijze tegen de IS, en het land was in Jemen actief met weinig maar beslissende adviserende hulp, waardoor de duizendvoudige superieure aanvaller Saudi-Arabië werd vervangen.

In een artikel in een Amerikaanse krant werd gezegd: “Syrië is verloren, laten we Libanon redden”. Met andere woorden, de regimeverandering in Syrië heeft niet gewerkt, dus moeten we ons nu richten op Libanon. Want als de ontwikkelingen zich zouden voortzetten zoals in de afgelopen maanden, zou Libanon over een paar maanden deel uitmaken van de as van het verzet van Jemen, Iran, Irak, Syrië… Libanon, vreest men dat Libanon over enkele maanden deel zal uitmaken van de as van het verzet.

En zo veranderden de beelden van de protesten die nu bijna 40 dagen lang het land door elkaar schudden. Aanvankelijk waren het zelf geschilderde posters op karton, felle kleuren, dans en muziek, maar nu worden er gratis vlaggen uitgedeeld, evenals posters, eten en drinken.

De natie ziet ook een vals Amerikaans beleid aan het werk.

“Terwijl Trump bezuinigt op militaire hulp aan Libanon, zet zijn ministerie van Financiën de Libanese banken onder druk om te bewijzen dat ze geen geld verstrekken aan Hezbollah. Het is tegen Hezbollah’, vertelde een vooraanstaande Libanese politicus mij, ‘maar het is ook tegen het Libanese bankwezen’. Hij zei dat het land normaal gesproken ongeveer 8,5 miljard dollar per jaar ontving door geldovermakingen van Libanese werknemers overzee, maar dat is dit jaar gedaald tot 3 miljard dollar”. (10)

Volgens Libanezen is de reden voor deze daling gelegen in de angst om als “Hibollah-aanhanger” te worden bestempeld door geldovermakingen vanuit de VS naar huis. Wat kan leiden tot verwoestende sancties. Het artikel gaat verder:

“We importeren goederen ter waarde van 20 miljard dollar en hebben geen olie. Zonder de overmakingen, zonder de beloofde 11 miljard dollar steun van de Conferentie van Parijs van vorig jaar voor de Libanese schuld, die nooit is overgemaakt, en zonder enige andere externe financiering zal Libanon binnenkort op de knieën gaan. Weet niemand meer wat er met Libanon is gebeurd toen het Libanese leger in februari 1984 instortte? Dit leidde tot een tijdperk van kaping van buitenlanders, kaping van vliegtuigen, opname van terroristen uit vele landen en een massale uittocht van Libanezen in alle uithoeken van de wereld”. (10)

Charles Glass, de auteur van dit artikel in The Nation, leidt vervolgens naar buiten om uit te leggen wat iedereen moet weten. Troef en alle Amerikaanse regeringen sinds de Iraanse revolutie in 1979 gaat niet over Libanon, maar over het verzwakken van de opkomende regionale macht van Iran. Libanon zou slechts een “bijkomende schade” zijn in de economische oorlog tegen Iran, zegt hij, en dat zal hem waarschijnlijk gelijk moeten geven.

Hij wijst op de parallellen met de oorlog tegen Syrië en benadrukt dat Hezbollah nooit in Libanon zou hebben bestaan als Israël Libanon niet was binnengevallen.

“Hezbollah zou nooit tot stand zijn gekomen zonder de Israëlische invasie van Libanon en de instemming van de Reagan-regering in 1982. De Iraanse Revolutionaire Garde trainde sjiitische militanten om de leemte op te vullen die was ontstaan door de verdrijving van de commando’s van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie door Israël. De mishandeling van de sjiieten onder de bezetting door Israël heeft de enige succesvolle Arabische oorlog tegen Israël aangewakkerd. (10)

Glas wijst erop dat Hezbollah het doel om van Libanon een islamitische republiek te maken naar het voorbeeld van Iran, allang heeft opgegeven. Vandaag de dag is het een gerespecteerde en belangrijke politieke partij in het land, die echter door de samenwerking met de corrupte elites in het belang van de politieke stabiliteit nu ook een deel van de woede van de bevolking krijgt.

Men moet weten dat Israël in 1978 Zuid-Libanon had aangevallen en nog steeds de zogenaamde “Shebaa-boerderijen” bezet houdt, een klein stukje land in Libanon. Terwijl Israël beweert dat dit stuk land deel uitmaakt van de Golanhoogten, die tot Syrië behoren, houdt Hezbollah vol dat het deel uitmaakt van Libanon. De VN hebben erop gewezen dat Israël de bezetting moet opgeven en dat er vervolgens een overeenkomst moet worden gesloten tussen Syrië en Libanon (11). Maar deze overeenkomst had alleen kunnen plaatsvinden als Israël de bezetting niet tot een annexatie met de zegen van Troef had gemaakt. Hezbollah als politieke partij verklaarde dat zij niet ontwapend zou worden zolang de Shebaa-boerderijen niet weer deel zouden gaan uitmaken van Libanon.

Glas en vele andere deskundigen uit Libanon en het Midden-Oosten zien een nieuwe brandhaard aan de horizon als gevolg van de oorlog van de VS en Israël tegen Iran. Deze keer in Libanon. Maar er is een sprankje hoop. Het is nog niet duidelijk hoe Rusland en China zich zullen gedragen. De Russische president Poetin had al verklaard dat Rusland niet de hele wereld kon redden, maar dat het zich strikt bekommerde om de bescherming van zijn eigen belangen en zich zo min mogelijk wilde mengen in de zaken van andere staten. Rusland probeert ook goede betrekkingen te onderhouden met Saoedi-Arabië en Israël. Maar China zou in ieder geval de financiële ineenstorting van Libanon kunnen voorkomen, terwijl Rusland actief zou kunnen worden in de diplomatieke arena.

Laten we hopen dat een tweede Syrië voorkomen kan worden. Syrië heeft de gecoördineerde aanval van de NAVO, de Golf-dictaturen en Israël afgeweerd en blijft bestaan in plaats van een verdeeld land te worden in een permanente burgeroorlog zoals Libië. Maar het kostte meer dan een half miljoen mensen het leven en de materiële schade wordt geschat op een bedrag van drie miljard dollar. En een deel van het land wordt nog steeds bezet door NAVO-landen, die openlijk de olie van het land stelen.

Iemand die het Midden-Oosten beter kent dan wie dan ook, Elijah J. Magnier, schrijft in een commentaar:

“Iran, Libanon, Irak, Jemen en Syrië zijn de meest voor de hand liggende voorbeelden van de troefregering die ‘in het water schiet’ en zo een belangrijke bijdrage levert aan het succes van Iran en zijn bondgenoten. De ‘politiek’ van Trump – waarin Iran als ‘de grootste bron van mondiale instabiliteit’ wordt genoemd – schept nu ruimte voor Rusland en China om in steeds meer landen in het Midden-Oosten aanwezig te zijn. (12)

Met deze woorden van vage hoop, zal deze podcast sluiten.

Bronnen: