De Rubicon doet wat bijna het hele medialandschap weigert te doen: we geloven geen oude wijvenverhalen, werken onderzoekend, stellen ongemakkelijke vragen en dagen nu ook de politiek juridisch uit.
Een gezichtspunt van Roland Rottenfußer.
Een gezegde luidt: “Journalistiek betekent iets brengen wat anderen niet willen publiceren. Al het andere is PR. In die zin betekent journalistiek voor ons het stellen van de juiste vragen, vooral als ze ongewenst “boven” zijn. Het betekent durven doorgaan en de staat en de elites uitdagen waar nodig. En, indien nodig, de juridische weg te bewandelen waar kritische vragen niet meer gesteld of tot zwijgen gebracht worden om de belangen van de machtigen te beschermen. Om onvoorwaardelijk te strijden voor waarheid, oprechtheid en verlichting – voor hen die noch “agentschappen” noch “perswoordvoerders” hun eigen noemen en die anders gemakkelijk ten prooi zouden kunnen vallen aan de leugens van degenen die hierboven zijn genoemd. Als dit niet gebeurt, zullen de pers, de vrijheid en de democratie wegkwijnen als een spier die niet al te lang is gebruikt. Het schandaal is niet onze consequent agressieve journalistiek, maar het feit dat bijna alle andere media gewoonweg hun werk niet doen in Corona-tijden.
Wat doen we daar eigenlijk? Waarom brengt de Rubicon dag in dag uit nieuws, analyses en opinieartikelen over het onderwerp “Corona”, waarbij de overgrote meerderheid van de politici, de media en ook de “normale bevolking” wordt beledigd, belasterd en gemarginaliseerd? Hadden we het niet makkelijker kunnen maken voor onszelf? Het stressniveau is voor ons allemaal hoog – professioneel, maar ook persoonlijk en emotioneel, want als lid van de groep “Corona ontkenners” wordt u tot in uw privéleven met aanvallen geconfronteerd. We hadden ons kunnen terugtrekken en binnen onze “comfortzone van de opinie” kunnen blijven – met bijdragen over oorlogspolitiek, klimaat en een beetje mediabestrijding over meer onschadelijke onderwerpen als “Wie wordt de kandidaat van de Unie voor de kanselier?
Zodat niemand ons kan beschuldigen van het volledig vermijden van het explosieve onderwerp Corona, hadden we hier en daar iets kritisch kunnen schrijven – maar dan wel op een manier die de meeste mensen geen pijn doet. Voor één keer een sociale reportage over de situatie van alleenstaande moeders en de winkelier die zijn broodwinning verliest – onderwerpen die hun rechtvaardiging hebben. Soms een kritiek op beschermende maskers die niet op tijd beschikbaar zijn en te weinig testcapaciteit. Soms een journalistiek protest tegen bepaalde overdrijvingen in het gedrag van de politie – wanneer bijvoorbeeld mensen door de politie worden beboet omdat ze alleen op een parkbank zitten. Of artikelen met een spirituele impact, waarin de getroffenen melden dat het hen goed heeft gedaan om tijdens de quarantaine eindelijk een beetje “bij zinnen te komen”. Alles is in principe legitiem. We hadden dit altijd kunnen garneren met het voorbehoud dat we de Corona-beschermingsmaatregelen in principe juist en noodzakelijk vinden en dat de staatsmacht op bepaalde punten maar een beetje te ver is gegaan.
Deze “gouden middenweg” van verslaggeving zou ons in de ogen van onze vaste lezers voldoende opstandig hebben doen lijken, maar zou de beschuldiging hebben voorkomen dat we mensenlevens in gevaar brachten door Covid-19 te “bagatelliseren”. Verschillende tijdschriften hebben dat gedaan. Niet de Rubicon.
Onze overtuigingen lieten ons niet toe om op deze manier te handelen. Immers, veel van onze traditionele onderwerpen zoals mediamanipulatie, censuur, kritiek op het schoolsysteem en digitalisering, en ons algemene onbehagen over een steeds verder oprukkende staat worden direct aangepakt door de Coronahysterie van 2020. Wat er nu gebeurt, lijkt ons de directe voortzetting en escalatie van ontwikkelingen die al lang daarvoor in het verschiet lagen. We konden de eerste, nog zwakke uitingen van een digitaal totalitarisme op het gebied van gezondheid niet verbaal veroordelen en vervolgens zwijgen over de reeds vergevorderde fase van deze dramatische onwenselijke ontwikkeling.
“Er is geen compromis met onmenselijkheid”, zegt Jens Wernicke. Hij heeft de Rubicon niet gevonden om “everybody’s darling” te worden. Hij ziet het tijdschrift eerder als een “mondstuk voor de onderdrukten”, als “partizaan voor de mensheid”.
We konden en wilden niet “op veilig” spelen door ervoor te zorgen dat – hoe het Corona gebeuren ook verloopt – niemand ons iets kwalijk kan nemen.
“We moeten ook het risico nemen om dingen te zeggen die openstaan voor uitdagingen als er alleen maar vitale kwesties aan de orde worden gesteld.”
De evangelische minister en verzetsstrijder tegen de nazi’s, Dietrich Bonhoeffer. En de vragen die door het Corona-regime worden gesteld zijn van vitaal belang – voor onze democratie en onze vrijheid, maar uiteindelijk ook voor miljoenen mensen in de wereld wier leven en bestaan wordt bedreigd door een verkeerd beleid. Dat geldt tenminste voor de langere termijn, want de gevolgen van de komende economische crisis zijn op dit moment slechts in grote lijnen te voorzien, en zelfs nu is de “collateral damage”, veroorzaakt door de brute sluitingen van veel landen, enorm.
De kritiek op de door de overheid opgelegde beschermingsmaatregelen is dus niet alleen riskant, omdat de criticus zich zou kunnen blootstellen aan de beschuldiging van het aanmoedigen van onzorgvuldig hygiënisch gedrag, maar het zou ook riskant zijn geweest om zich te onthouden van kritiek en voorlichting. We zouden dan deel zijn geworden van dat kartel van stilte en participatie dat gewoon door de snelle zelfvernietiging van democratische samenlevingen heen zwaaide. We zouden het risico hebben gelopen medeverantwoordelijk te zijn voor de enorme verwoesting die is aangericht aan de burgerlijke vrijheden, de economie en de zielen van miljoenen mensen. En dat wilden we niet.
In deze historische situatie is het bijna onmogelijk om op geen enkele manier risicovolle acties te ondernemen. In plaats van in een soort van verlamming te vervallen door een vermeend dilemma, d.w.z. niet vooruit of achteruit te gaan, is het echter raadzaam om na een zorgvuldige afweging van de beschikbare informatie daadkrachtig op te treden. En dat er iets mis is op de officiële “lijn” naar Corona is goed gedocumenteerd door onze auteurs in enkele honderden artikelen.
Dus terug naar de eerste vraag: Wat doen we daar eigenlijk? Jens Wernicke gaf op 21 maart een kort en sluitend antwoord: Journalistiek!
Wat bedoeld wordt: Het is niet onze zeer geëngageerde coronaberichtgeving, onderbouwd met zorgvuldig onderzoek en feitencontrole, die ons verbaast, maar het is het gebrek daaraan in vrijwel alle andere media dat ons doet schrikken. Een voorbeeld: Hoewel enkele tijdschriften uit het alternatieve spectrum goede opmerkingen maakten over de grote demonstratie in Berlijn op 1 augustus 2020, werd het echt diepgaande onderzoek opnieuw bijna uitsluitend door ons uitgevoerd.
Waar was de journalistiek oorspronkelijk voor bedoeld? George Orwell, auteur van de roman “1984”, die ook vandaag de dag weer schokkend actueel is, wordt de volgende uitspraak toegeschreven:
“Journalistiek gaat over het brengen van iets dat anderen niet willen publiceren. Al het andere is PR.
Dat is de maatstaf voor het grootste deel van wat er vandaag de dag op Corona wordt gepubliceerd, niet alleen slechte en konijnenhartig journalistiek, maar helemaal geen. Het conformisme heeft zich overal zodanig ontwikkeld dat zelfs anders kritische en “linkse” actoren zich tegen de perceptie van onze natuurlijke plicht als journalisten verzetten, alsof ze zich uit de nationale gemeenschap zouden terugtrekken.
Met andere woorden: journalistiek zoals het eigenlijk bedoeld was en zoals het zou moeten zijn, is vandaag de dag in brede lagen van de samenleving niet meer gewenst. Dat maakt het des te waardevoller als het toch onbevreesd zijn hoofd opsteekt. De enthousiaste brieven van lezers en de gulle giften die we ontvangen bewijzen dat een gekwalificeerde en groeiende minderheid dit soort journalistiek zeker waardeert. We beloven door te gaan.
Intussen streeft de Rubicon steeds meer naar een tweede vorm van actie: wij treden op tegen staatsinstellingen waarvan het gedrag naar onze mening niet alleen onwettig is, maar ook in strijd is met het bestaande recht of de grondwettelijke orde ondermijnt. We willen niet verkeerd begrepen worden: Niemand houdt ervan om te klagen, en we doen het niet voor de lol of als doel op zich. Maar journalisten stellen de macht en de leugens van de macht in vraag. Wij staan voor verlichting en waarheid, en als deze alleen legaal verkregen kunnen worden, dan is dat de weg die we inslaan.
Zo diende Rubikon-editor Jens Wernicke een grondwettelijke klacht in tegen de staat zelf, in het bijzonder tegen de deelstaat Rijnland-Palts. De advocaten van Jens Wernicke betoogden dat de Corona Combat Protection Ordinance in Rheinland-Pfalz van 15 mei 2020 “hem in zijn rechten beschermt in de vorm van grondrechten, het recht op menselijke waardigheid (artikel 1, lid 1, van de Basiswet), het algemene persoonlijkheidsrecht (artikel 2, lid 1, van de Basiswet), de algemene vrijheid van handelen (artikel 2, lid 1, van de Basiswet), lichamelijke integriteit (artikel 2, lid 1, van de Basiswet) en het recht op bescherming van het recht op privacy (artikel 2, lid 1, van de Basiswet)”. 2 (2) zin 1 GG), het vrije verkeer (artikel 2, lid 2, zin 2 GG), de vrijheid van godsdienst (artikel 4, leden 1 en 2, GG), de vrijheid van vergadering (artikel 8 GG), de vrijheid van beroep (artikel 12, lid 1, GG) en de rechten van de eis van zekerheid die gelijk is aan de grondrechten (artikel 103, lid 2, GG en artikel 20, lid 3, GG), en zijn ondoeltreffend.
Iedereen die de afgelopen zes maanden in Duitsland en andere “Corona-landen” heeft gewoond, weet dat al deze grondrechten inderdaad op grote schaal zijn geschonden door de staatsmacht – door die autoriteiten, met andere woorden, die in het bijzonder verantwoordelijk zijn voor de bescherming van dit rechtssysteem.
Door wat de auteur als onrechtmatig gedrag van de rechtbank beschouwt, zijn alle kortgedingprocedures onmiddellijk verloren gegaan. Nu begint echter het hoofdgeding in eerste instantie. Hier en hier vindt u een samenvatting van de gebeurtenissen tot nu toe in artikelvorm.
De Rubicon heeft ook druk uitgeoefend op de Charité op het gebied van de perswetgeving, d.w.z. het heeft de werkgever van de mediaviroloog Prof. Christian Drosten onder vuur genomen van de verlichting. Het gaat hier vooral om de betrouwbaarheid van de zogenaamde Drosten-test, het maken van geld en de manier waarop de test in een versnelde procedure op de gezondheidszorgmarkt is geïmplementeerd. Daarbij is de Rubicon erin geslaagd de respondent in grote tegenstellingen te betrekken. Hier zijn de ontwijkende antwoorden van de Charité. Daarnaast is er de kritische analyse en evaluatie van de procedure in artikelvorm.
Bovendien heeft Jens Wernicke in het district Gütersloh een personderzoek ingesteld naar de incidenten in het slachthuis van Tönnies, die hebben geleid tot een enorme beperking van de basisrechten van de bewoners van het district. Niet alleen kwam daar in eerste instantie geen reactie op, de administratie probeerde zelfs te voorkomen dat de gerechtelijke post überhaupt zou worden afgeleverd. Hier is de bijbehorende nota van de bevoegde rechter, en hier is het verzoek van de advocaat van Jens Wernicke om de arrondissementsadministrateur desnoods in hechtenis te laten nemen.
Binnen zeer korte tijd werden de antwoorden op de gestelde vragen eindelijk ontvangen – zo betekenisloos en ontwijkend dat er al snel een “gedeeltelijke uitspraak” in onze zin werd gedaan, die hier kan worden gelezen. Het district Gütersloh moet nu onmiddellijk antwoord geven op de gestelde vragen.
Na de vaak oneerlijke, onwaarachtige berichtgeving van de reguliere media over de grote demonstratie in Berlijn op 1 augustus, eiste Jens Wernicke eindelijk informatie van de Berlijnse politie over wanneer zij communiceerde wat precies aan wie en op welke bronnen deze beschuldigingen – vooral over het aantal verzamelde demonstranten – zijn gebaseerd, aangezien er in heel Duitsland getuigen zijn die laten weten dat de politie zelf in sommige gevallen 800.000 en meer demonstranten heeft gemeld. Hij riep vervolgens op tot het vrijgeven van de dienstgegevens van de dag en de luchtfoto’s van de politiehelikopters.
Ter herinnering, er is een “recht op informatie onder de perswetgeving”. De overheidsinstanties kunnen dus niet simpelweg beweren dat zij niet de tijd hebben om te reageren op gerechtvaardigde vragen van de pers.
De politiecommissaris van Berlijn liet echter twee deadlines passeren – en Jens Wernicke maakte het goed. Het “Verzoek om een tijdelijk bevel overeenkomstig § 123 para. I p. 2 VwGO”, opgesteld door advocaat Viviane Fischer, dat vervolgens aan de rechtbank werd voorgelegd, is een document dat het lezen waard is, aangezien het veel van de verdenkingen tegen de Berlijnse politie met betrekking tot mogelijke manipulatie van de verslaggeving over de demonstratie op de “Dag van de Vrijheid” opsomt. Vooral foto’s leveren een indrukwekkend bewijs van de drukte van de mensen die zich daar hadden verzameld.
Vooral in de journalistieke opvolging van deze gebeurtenis heeft de Rubicon de claim van zijn redacteur, “We do journalism! Ons webmagazine leek op een bijzonder hardwerkende leerling die het huiswerk voor zijn onwillige en in gebreke blijvende klasgenoten tegelijkertijd deed – en het op elk moment zonder problemen liet kopiëren. Want wat de Rubicon hier onderzocht zou de rest van het medialandschap – minstens als een van de vele plausibele standpunten – intensief moeten bezighouden in de week na de demo.
Zijn de vragen die Jens Wernicke stelt gewoonweg te ongemakkelijk voor de verantwoordelijken om hun heil te zoeken in het “ondergronds gaan”?
De gebeurtenissen laten steeds meer zien dat de scheiding der machten in Duitsland onderhevig is aan een enorm erosieproces. Wat politiek ongewenst is, is niet in de massamedia komen – of alleen maar op een verdraaide, kleinerende manier. En het mag ook niet lukken in de rechtszaal, ongeacht de geldige juridische situatie.
Ook het vermoeden dat met name de Charité betrokken is bij bijzondere machinaties wordt steeds sterker. Daarom staat de Rubicon er opnieuw op om vragen over deze zaak te beantwoorden. De vragen over het eerste van de twee onderwerpen zijn hier te vinden. De vorige vragen en antwoorden over het tweede onderwerp zijn hier en hier te vinden.
De laatste twee documenten bewijzen dat de Charité niet alleen de behandeling met hyperimmunoïden niet realiseert, die door Prof. Dr. Lothar Wieler wordt beschreven als een van de meest veelbelovende curatieve behandelingen voor Covid-19 en die in veel ziekenhuizen in Duitsland en in het buitenland al maandenlang als vanzelfsprekend wordt beschouwd, maar die waarschijnlijk nooit zal worden gerealiseerd vanwege wanbeheer – en dit ondanks het feit dat de kliniek functioneert als een “niveau 1 centrum” voor Covid-19 patiënten.
De Charité beweert aan de Rubicon dat zij deze behandelingen in individuele gevallen aanbiedt, maar stelt tegelijkertijd dat zij de bloedmonsters van de herstelde Covid-19-patiënten niet eens zo heeft geregistreerd dat ze voor de behandeling zouden kunnen worden gebruikt. Ons verzoek van 12 augustus 2020 was dan ook
“Als de Charité niet eens de herstelde Covid-19-patiënten heeft geregistreerd bij wie zij bloedmonsters heeft opgeslagen voor de afname van hyper-immuunsera, hoe denkt zij dan in individuele gevallen een behandeling met hyper-immuunsera aan te bieden, aangezien de incidentie van de ziekte bijna nihil is, d.w.z. dat er vrijwel geen mogelijkheid is om de betreffende bloeddonaties te verkrijgen? Uit welke concrete bronnen wil de Charité overeenkomstige bloedmonsters verkrijgen? Zijn hierover afspraken gemaakt met andere ziekenhuizen? Zo ja, met welke ziekenhuizen? Als er geen toegang is gewaarborgd, over wiens beslissing is dit dan beslist? Heeft de regerende burgemeester, die heeft aangekondigd dat hij voor elk leven wil vechten, vernomen dat de Charité, gezien de uiterst veelbelovende behandeling met hyperimmuunserums, geen voorraad heeft aangelegd (…) en geen andere bronnen voor de aanvoer van de betreffende bloedmonsters heeft veiliggesteld? Wanneer en door wie, indien van toepassing, is de burgemeester hiervan op de hoogte gesteld? Welke reactie, als die er is, reageerde hij?”
Maar laten we teruggaan naar een van mijn eerste vragen: Heeft de Rubicon een te hoog risico genomen met zijn zeer massale kritische coronarapportage? En klopte het met zijn analyses en waarschuwingen?
Voor dit doel is het raadzaam om oudere artikelen opnieuw te lezen. We schreven al een waarschuwing op 12 februari 2020, lang voor de eerste “lockdowns”:
“Wat niet iedereen weet is dat de ziektebestrijdingsautoriteiten uitgebreide bevoegdheden hebben om in geval van een crisis de burgerrechten op te schorten. En de dreiging hoeft niet eens reëel te zijn. Als de paniek eenmaal een bepaald niveau heeft bereikt, raakt de vrijheid achterhaald en wordt zelfbeschikking een onverantwoordelijk risico voor de volksgezondheid. Dan heeft de macht bereikt wat haar al het meest dierbaar is: een volk dat gedreven wordt door angst voor zijn eigen rechteloosheid”.
En op 18 april, vlak voor het opleggen van verplichte maskers voor restaurants, metro’s en andere openbare plaatsen in het hele land:
“Plicht om maskers te dragen zou een hoge druk creëren om zich te conformeren, omdat de gehoorzaamheid of ongehoorzaamheid van een mens door iedereen op het eerste gezicht en van veraf te controleren zou zijn. Dissidenten konden gemakkelijk worden geïdentificeerd en ter verantwoording worden geroepen. (…) De dictatuur begint waar we onze woorden beginnen af te wegen en ons gedragsrepertoire uit voorzorg beperken, waar voorheen open ruimtes voor ons worden afgesloten door onzichtbare barrières.”
Individuele gevoelige auteurs functioneren vaak als een vroegtijdig waarschuwingssysteem dat naderende rampen herkent en iedereen die bereid is te luisteren alarmeert. Dit geldt des te meer voor een hele groep kritische en goed geïnformeerde schrijvers.
Door al onze krachten in het medialandschap te bundelen, hebben we een belangrijke functie kunnen vervullen en willen we dat blijven doen. Door te klagen en aanwezig te zijn bij demonstraties ter verdediging van de democratie, zijn we ook “offline” aanwezig.
Voor degenen die hun kleuren samen met ons “buiten” in de echte wereld willen laten zien, bieden wij nu zelfs Rubikon T-shirts met bijbehorende motieven aan.
Het is soms onbevredigend om vele honderden keren melding te maken van een grief zonder ook maar één keer te hebben geprobeerd deze concreet te elimineren. Samen en met de hulp van gelijkgestemden kunnen beide strategieën echter een belangrijke bijdrage leveren aan de verandering die we allemaal wensen.
Een laatste opmerking: een consequent oppositioneel tijdschrift als de Rubicon maakt vijanden. Als de normen van wat legaal is in hetzelfde tempo blijven verschuiven als tot nu toe, zou de persvrijheid snel kunnen uitsterven in het kielzog van de andere vrijheden, wat op zijn beurt het bestaan van ons webmagazine in gevaar zou brengen. Steun dus alstublieft onze inspanningen om ons te beveiligen tegen alle mogelijke aanvallen. Steun ons “Noodplan voor persvrijheid”.
+++
Opmerking bij het artikel: De huidige tekst verscheen voor het eerst in “Rubikon – Magazin für die kritische Masse“, in wiens adviesraad Daniele Ganser en Rainer Mausfeld onder andere actief zijn. Aangezien de publicatie onder een vrije licentie (Creative Commons) plaatsvond, neemt KenFM deze tekst over voor secundair gebruik en wijst er expliciet op dat het Rubicon ook afhankelijk is van donaties en ondersteuning nodig heeft. We hebben veel alternatieve media nodig!
+++
Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.
+++
Foto bron: metamorfose / shutterstock
+++
KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.
+++
Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/
+++
Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.
BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK
Kommentare (0)