Covid 9/11 | Door Paul Schreyer

Een commentaar van Paul Schreyer.

Het klimaat van angst en intimidatie, de autoritaire radicalisering van de politiek – dit alles is al eerder gebeurd: in de maanden na 11 september 2001. Wat toen terroristische “slapers” waren, zijn nu de virussen – onvoorspelbare vijanden van wie de regering bescherming belooft. Dit verhaal nodigt uit tot manipulatie. Een waarschuwing.

Het lijkt misschien vreemd om een verband te leggen tussen de terroristische aanslag en de pandemie, maar een vergelijking met de gebeurtenissen van ruim 20 jaar geleden is verhelderend. Zowel 9/11 als Covid-19 zijn aanleiding geweest voor een grote sociale transformatie, die in beide gevallen gebaseerd is op angst, een logica van de oorlog volgt en de aandacht van de massa’s permanent in één richting stuurt. De overeenkomsten zijn talrijk:

• Beveiliging wordt een leidend principe dat al het andere vervangt.
• het gevoel van dreiging wordt in leven gehouden door constante herhaling in de media
• de uitvoerende macht kan haar bevoegdheden zonder veel weerstand uitbreiden
• een internationale, gedecentraliseerde “waarheidsbeweging” in opkomst, waarvan de verklaringen worden verklaard als “samenzweringstheorieën”…

Deze overeenkomsten kunnen objectief worden vastgesteld, ongeacht de vermoedelijke achtergrond van 9/11 of de Corona-crisis en of men de overheid al dan niet vertrouwt. Wat je positie ook is, het blijft een feit: Angst maakt mensen handelbaar, en als zodanig is het altijd een politiek nuttig instrument.

“Als een machtstechniek is het opwekken van angst veel effectiever dan het manipuleren van de mening. Meningen zijn meestal efemeer en hebben minder belang in ons psychologisch apparaat (…). Angst is een van de sterkste gevoelens. (…) Onder de psychotechnieken van het opwekken van angst bevindt zich vooral de propagandistische generatie van een massale, vermeende dreiging, die de bevolking met vastberadenheid moet bestrijden. (1)

Dat schrijft psychologieprofessor en cognitief wetenschapper Rainer Mausfeld in zijn boek “Angst und Macht”, dat in 2019, slechts enkele maanden voor de huidige crisis, werd gepubliceerd. Mausfeld gaat verder:

“Het doel van het verbergen van de eigen doelen en bedoelingen is het creëren van angst door het propagandistisch verklaren van een groot gevaar X, dat de bevolking moet tegengaan met een ‘strijd tegen X’. (…) X kan zo ongeveer alles zijn wat effectief gebruikt kan worden om angst te genereren. (…) Een ‘strijd tegen X’ die van bovenaf wordt verordend, gaat nooit over wat er wordt verklaard te zijn bevochten. (…) Een gevecht tegen X gaat helemaal niet over X; eerder wordt de verwerpelijkheid en de vernielzucht van het eigen politieke handelen geprojecteerd op de vermeende of werkelijke vijand om politiek nuttige angst bij de bevolking op te wekken. Alles wat hier wordt verkocht als een strijd tegen een bedreiging mag helemaal niet succesvol zijn, want het succes ervan voor de economische en politieke machtscentra ligt juist in het niet succesvol zijn en behouden blijven als middel om angst te zaaien en de macht veilig te stellen. (2)

Deze analyse, die zowel op 9/11 en de “oorlog tegen het terrorisme” als op de Corona-crisis zou kunnen worden toegepast, gaat uit van een manipulatieve regering of machtselite die de angst voor gevaar uitbuit om haar eigen macht uit te breiden. Als men de gedachtegang volgt, dan is het vanuit het perspectief van zo’n machtselite raadzaam om de angst voor gevaar voortdurend aan te wakkeren om het nieuwe politieke instrument niet opnieuw te verliezen.

Wanneer crises worden gefabriceerd

De volgende, criminele, zelfs demonische fase na het aanwakkeren van de angst is de actieve enscenering van het gevaar. Met andere woorden, als er geen “echte” terreur meer is, zou men zelf op het idee kunnen komen om het te creëren. Of: wanneer de angst voor de pandemie afneemt, zou men kunnen spelen met het idee om een kunstmatige, meer dodelijke te creëren met behulp van een biologisch wapen. Vanuit het oogpunt van de veronderstelde daders zou dit het verdere voordeel hebben dat een beweging van critici, die zich vooral beroept op de lage dodelijkheid van het virus, met één klap in diskrediet kan worden gebracht en in zijn publieke effectiviteit kan worden geëlimineerd.

Zulke verontrustende gedachten zijn weliswaar zeer speculatief. Veel minder speculatief is echter dat er in de Verenigde Staten in de periode na 9/11 structureel iets dergelijks is gebeurd. (De aanvallen zelf moeten hier worden uitgesloten; ik heb hierover onder andere in het artikel “15 jaar 9/11: De ‘vergeten’ feiten” uitgebreid commentaar geleverd). De Amerikaanse journalist Trevor Aaronson beschrijft in zijn boek “The Terror Factory”, gepubliceerd in 2013, dat bijna de helft van alle FBI-terreuronderzoeken sinds 9/11 gebaseerd zijn op het voorwerk van informanten, van wie velen alleen maar door de FBI werden bewogen om terreur te plannen met grote sommen geld. De Amerikaanse televisiezender CBS News berichtte hierover. Als gevolg daarvan diende elke (verhinderde) terroristische aanslag tegelijkertijd als rechtvaardiging voor de voortdurend groeiende bureaucratie, voor het toezicht en de controle op de burgers, en niet in de laatste plaats voor oorlogen in het buitenland. Met andere woorden, de terroristische crisis in de jaren na 9/11 werd voor een groot deel door de regering zelf veroorzaakt en kwam direct ten goede aan de regering.

Bovendien zijn er sterke aanwijzingen dat enkele van de grote internationale terroristische aanslagen na 9/11 (Madrid 2004, Londen 2005, Noorwegen 2011, Boston 2013, Parijs 2015) samenvielen met onmiddellijk voorafgaande grote noodoefeningen op dezelfde plaatsen – wat erop wijst dat de terroristische aanslagen niet op dezelfde manier zijn uitgevoerd, dat in deze gevallen de mensen achter de aanslagen probeerden de schade te beperken of de voorbereiding en uitvoering van het misdrijf te camoufleren, wat moeilijk te verzoenen is met het conventionele verhaal van een “islamitische aanval door zelfmoordterroristen”, tenzij men de nabijheid in de tijd of zelfs de overlapping van oefening en aanval in elk afzonderlijk geval als “toevallig” verklaart. Aangezien het hier echter om minstens een half dozijn aanvallen en oefeningen gaat, waaronder 9/11, lijkt deze veronderstelling moeilijk te geloven. Deze correlaties zijn tot nu toe niet in de juiste context besproken, aangezien alle gedachten in een dergelijke richting onderhevig zijn aan de betovering van de “samenzweringstheorie”.

“Als biologische wapens worden gebruikt onder de dekmantel van een epidemie, kan het gebruik ervan op geloofwaardige wijze worden ontkend.”

Noodoefeningen speelden ook een belangrijke rol rond de coronagebeurtenissen. In mijn boek “Chronicle of an Announced Crisis”, dat in september zal verschijnen, wijdt ik verschillende hoofdstukken aan dit aspect. Naast de veel geciteerde “Evenement 201” is ook de voorafgaande oefening “Clade X”, waarin een pandemie, veroorzaakt door een biologisch wapen, in 2018 expliciet werd gerepeteerd met hooggeplaatste deelnemers, van belang. In dit verband is het ook de moeite waard te herinneren aan een meer dan 20 jaar oud strategiedocument van een van de belangrijkste biowapendeskundigen van het Amerikaanse leger, waarin staat

“Biologische wapens zijn de enige massavernietigingswapens die in het hele conflictspectrum kunnen worden gebruikt. Als biologische wapens worden gebruikt onder de dekmantel van een ruimtelijk beperkte of natuurlijk voorkomende ziekte, kan het gebruik ervan op geloofwaardige wijze worden ontkend. Vanuit dit oogpunt bieden ze meer gebruiksmogelijkheden dan kernwapens. (…) Ze kunnen worden gebruikt onder het mom van natuurlijke gebeurtenissen buiten oorlogen, maar ook in de openlijke strijd tegen allerlei levende wezens – mensen, dieren of planten. (…) Biologische oorlogsvoering mag niet beperkt blijven tot het doden of ziek maken van mensen. Het potentieel voor het veroorzaken van ernstig economisch verlies en de daaruit voortvloeiende politieke instabiliteit, in combinatie met het vermogen om het gebruik ervan op geloofwaardige wijze te ontkennen, overtreft de mogelijkheden van elk ander bekend wapen”. (3)

De auteur, Robert Kadlec, een voormalig officier van de Special Forces and biowapens inspecteur van het Amerikaanse leger in Irak, wilde dat deze beschrijving werd opgevat als een waarschuwing tegen mogelijke plannen van kwaadwillige vijanden van de VS. Maar het feit dat hij in zijn krant herhaaldelijk de mogelijkheid van een geloofwaardige ontkenning van een dergelijk heimelijk gebruik van wapens benadrukt, doet de oren spitsen.

Kadlec heeft later een steile carrière achter de rug. In 2007 werd het leger onder president George W. Bush de hoofdadviseur van de regering voor “biodefensie” en in 2017 werd hij benoemd tot Staatssecretaris voor Noodbeheer in het Ministerie van Volksgezondheid. Daar hielp hij een farmaceutisch bedrijf, dat hij eerder als consultant had gediend, een contract van twee miljard dollar binnen te halen voor de levering van een pokkenvaccin. In de Corona Pandemic is hij nu een van de senior crisismanagers in de Amerikaanse regering.

“De regels mogen nooit in twijfel worden getrokken.”

Deze verwijzingen moeten worden opgevat als een waarschuwing, want het (toekomstige) gebruik van een biologisch wapen in de corona-crisis is speculatief maar niet ondenkbaar. Maar ook zonder een dergelijke speculatie is de situatie ernstig genoeg en is er sprake van manipulatie van het publiek door overheidsvertegenwoordigers. Het meest recente voorbeeld is de persconferentie van het Robert Koch Instituut (RKI) op 28 juli, waarbij president Lothar Wieler zonder enig bewijs beweerde dat de recente toename van het aantal gevallen in Duitsland “alleen verband houdt met het feit dat wij [de bevolking; P.S.] onzorgvuldig zijn geworden” – en niet met de officieel gedocumenteerde (PDF, p. 12) toename van het aantal tests in de afgelopen tijd. Om nog maar te zwijgen van het vals-positieve percentage, waarvan Jens Spahn ondertussen zelfs voor de camera heeft toegegeven dat het de zaakcijfers massaal vertekent.

Het lijkt duidelijk: de angst moet blijven bestaan en mag niet wijken. Kritisch denken is passé. Wieler legde letterlijk de zogenaamde AHA-regels uit, waarin ook de verplichting tot het dragen van een masker is opgenomen: “Ze mogen nooit in twijfel worden getrokken.

Verrassend genoeg gaf hij bij deze gelegenheid zelf toe dat het hoofd van de autoriteiten een politieke agenda volgde met zijn aanbevelingen en vermaningen. In verband met de Cosmo-studie waarvoor het RKI medeverantwoordelijk is (“Het doel van dit project is om steeds weer inzicht te krijgen in hoe de bevolking de coronapandemie ervaart, hoe de ‘psychologische situatie’ ontstaat”) legde Wieler uit:

“Deze studie weerspiegelt de stemming van de bevolking. Dit is voor ons een zeer belangrijke parameter om de bijbehorende berichten altijd aan te passen. Uit de laatste resultaten blijkt dat het coronavirus door de bevolking als een lager risico wordt beschouwd dan voorheen en dat de acceptatie van maatregelen (…) verder is afgenomen.

“Aanpassen van de boodschappen” is wat de regering probeert te doen in deze crisis. De manipulatie wordt openlijk uitgelegd en lijkt een officiële doctrine te zijn geworden. De concrete indicatoren waarop de officiële risicobeoordeling is gebaseerd, blijven echter geheim. Welke waarden moeten worden bereikt om het officieel vastgestelde risiconiveau van de pandemie te verlagen van “hoog” naar “matig” of “laag”? Hier wordt de RKI op verzoek bewolkt, blijft vaag en geeft ontwijkende antwoorden. Een overeenkomstige vraag van Multipolar aan de autoriteit heeft nog geen concreet antwoord opgeleverd. In plaats daarvan wordt het publiek afgeschrikt, zoals gezegd, met “boodschappen die zijn aangepast aan zijn “psychologische situatie”.

Hoe meer mensen een dergelijke sturing verdragen, hoe gevaarlijker de situatie wordt, aangezien een dergelijke passiviteit de verantwoordelijken onvermijdelijk aanmoedigt om nog een stap verder te gaan.

Commentaar:
(1) Rainer Mausfeld, “Fear and Power – Control Techniques of Fear Generation in Capitalist Democracies”, Westend, 2019, blz. 22-23.

(2) Ibid., p. 39, 60

(3 ) Lt. Col. Robert P. Kadlec: “Twenty-First Century Germ Warfare”, in: Barry R. Schneider, Lawrence E. Grinter: “Battlefield of the Future – 21st Century Warfare Issues”, Studies in National Security No. 3, Air War College, september 1995, Herziene editie september 1998, pp. 228, 248 – Ik dank mijn collega Dirk Pohlmann voor zijn verwijzing naar dit document. Hij heeft er voor het eerst naar verwezen in zijn bijdrage “De Nieuwe Koude Oorlog en Biologische Wapens” van 23 juni 2020.

+++

Dit artikel is op 31.07.2020 gepubliceerd in het tijdschrift Multipolar.

Multipolar wordt door de lezer gefinancierd en publiceert de artikelen vrij en zonder betalingsbarrière. Als de tekst u bevalt, steun dan het tijdschrift.

+++

Met dank aan de auteur voor het recht om het artikel te publiceren.

+++

Foto bron: kovop58 / shutterstock

+++

KenFM streeft naar een breed spectrum aan meningen. Opinieartikelen en gastbijdragen hoeven niet de mening van de redactie te weerspiegelen.

+++

Vind je ons programma leuk? Informatie over verdere ondersteuningsmogelijkheden vindt u hier: https://kenfm.de/support/kenfm-unterstuetzen/

+++

Nu kunt u ons ook ondersteunen met Bitcoins.

BitCoin-adres: 18FpEnH1Dh83GXXGpRNqSoW5TL1z1PZgZK